31 juli nog een rondje Miami met even grote schrik en de reis

31 juli
Na een redelijke goede nacht (want het is toch anders met zijn vieren op een kamer in 2 queensize bedden) word ik rond half 9 wakker en probeer via de mifi online in te checken voor onze vlucht van Londen naar Brussel  Het blijkt dat wij al door British Airways ingecheckt zijn en ik kan de stoelen die voor deze vlucht geboekt staan niet online wijzigen. We gaan kijken of we dat later vandaag op het vliegveld kunnen laten veranderen bij een balie van BA want we hebben nu stoel 7A, 8A, 9A en 13A, hoe onlogisch!!. Ook al is het maar een uurtje, je wilt toch het liefst bij elkaar zitten of in ieder geval 2 aan 2 en niet zoals het nu neergezet is. Voor de vlucht van Miami naar Londen met Virgin had ik gisteren al ingecheckt maar wij hadden al van te voren stoelen met extra beenruimte geboekt dus eigenlijk was het niet echt nodig.

Rond half 10 komt de rest in actie want we willen om 10 uur gaan ontbijten en dan na het ontbijt nog wat uurtjes op verschillende plekken in Miami rondkijken.
Mooi op tijd gaan we ontbijten en het ontbijt is prima maar eerlijk gezegd niet zo luxe en veelomvattend als ik zou verwachten voor een Hilton. Wij moeten de vouchers van het ontbijt op tafel neerleggen en kunnen ons gang gaan bij het buffet, we laten allemaal een eitje maken door de kok en nemen wat fruit, zoete broodjes of pannenkoekjes. Als wij genoeg hebben ontbeten wordt de rekening bij ons neergelegd, waarop de prijs voor het ontbijt met de pen is doorgehaald en de vouchers eraan vast zijn geniet. De prijs voor 4 personen was $100, waarop Ronald zegt voor dat bedrag hebben we gisteren bijna avond gegeten in plaats van ontbeten. Je bent toch gek als je dat bedrag voor dit ontbijt gaat betalen. Er worden nog meer vergelijkingen gemaakt door hem met de all-in vakanties in bijvoorbeeld Griekenland en Turkije waarbij het ontbijt minstens zo uitgebreid en goed is als hier maar waar je voor dat bedrag de hele dag eten en drinken hebt. Geweldig!! Maar toch leuk om een keer meegemaakt te hebben en zeker omdat wij dit bedrag er niet voor hoeven te betalen.

Wij checken uit na het ontbijt, laten de koffers achter bij de portier en gaan op pad, ik zoals afgelopen 3,5 week met een tas, waarin mijn handtas zit, waarin dit keer vanwege ons vertrek naast mijn mobiel en portemonnee ook onze paspoorten inzitten . Ik doe altijd mijn fotocamera in een zijvak van de tas zodat ik die snel kan pakken. Onze eerste stop brengt ons bij de wijk Coral Gables naar het Biltmore hotel. Wij parkeren de auto vlakbij de golf court waar Bill Clinton graag een balletje slaat en gaan het hotel in, lopen een rondje in de lobby, waar toevallig van een model fotos worden gemaakt en kijken in de volières waar schitterende vogeltjes zitten. Ook nemen wij nog even een kijkje bij het zwembad en dan nemen wij nog een ijswatertje uit de lobby en gaan weer naar buiten. Wij rijden daarna nog een rondje in deze wijk waar hele mooie huizen staan en bij een open groot veld is zelfs een golfbaan aangelegd zodat een aantal villa's hun eigen golfbaan voor de deur hebben.

Vervolgens rijden wij naar het Financial District waar wij verschillende gebouwen even van dichtbij willen gaan kijken. Het lukt ons om de auto op een straat afstand van de hoofdstraat te parkeren en wij lopen eerst even naar een mooie uitzichtplek toe op het water voordat wij richting de hoofdstraat lopen. Wij maken een toiletstop in het Mariott hotel waar op de toilet in de spiegel een tv te zien is dus daar maak ik even een foto van en doe de fotocamera in plaats van in het zijvak in de tas in de tas zelf. Buiten aangekomen lopen wij naar de hoofdstraat en staan meteen bij een gebouw wat op ons lijstje staat dus ik pak de camera uit mijn tas en maak wat fotos van het gebouw. Wim en Ronald lopen even naar binnen en ik wil de camera terug stoppen in het zijvak maar mijn tas staat open omdat ik daar net de camera uit heb gehaald en ik zie mijn handtas niet in de tas zitten. Ik schrik mij echt dood, het zal toch niet zo zijn dat ik net gerold ben, gvd... (ik hoor mij zelf meteen de woorden van gisterenochtend nog tegen Alison zeggen, ik ben Amsterdamse dus wel wat gewend). Ik ren achter Wim en Ronald aan naar binnen en roep dat mijn handtas weg is. Wim denkt dat ik hem wellicht in het Marriot vergeten ben en wil die kant op rennen maar ik weet zeker dat ik dat niet heb gedaan en ik heb echt niet gemerkt dat er iemand uberhaupt in mijn buurt is geweest maar twijfel nu opeens heel erg of ik hem vanuit de auto wel in mijn tas heb gedaan, dus met een spurt terwijl het letterlijk begint te donderen boven onze hoofden rennen wij eerst ruim 5 minuten terug naar de auto. Tijdens deze spurt, waarbij 5 minuten dan erg lang duren, gaat er van alles door mijn hoofd, het is 3 uur smiddags, als ik inderdaad gerold ben hoe krijgen we dan in godsnaam gedurende de paar uur die we nog hebben 4 paspoorten geregeld, dat gaat nooit lukken, wat moeten we dan, pffff.

Wim is als eerste bij de auto en gelukkig ben ik alleen zo blond geweest om de handtas met alles erin gewoon midden op de dag in Miami in de auto te laten liggen!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat was dat enorm schrikken, en nadat met name ik ben bijgekomen en Wim, Ronald en Chantal het erover eens zijn dat ik toch ook vandaag weer voor het nodige avontuur heb gezorgd (LOL) gaan wij nog even terug om rond te kijken bij een aantal andere gebouwen maar dit doen wij wel erg snel want het gedonder boven onze hoofden wordt steeds harder en het begint zachtjes te regenen. Voordat de bui echt losbarst zitten wij weer in de auto (met tas en handtas erin :))

Het blijft lang erg hard regenen en daarom besluiten wij rustig wat te gaan eten en daarna nog even een milkshake en/of frozen yoghurt te halen en daarna in plaats van nog een tussen stop te maken maar naar het hotel terug te gaan waar wij vanwege diezelfde regen geen duik meer nemen in het zwembad maar ons omkleden in het hotel en daarna een uurtje vroeger dan gepland richting het vliegveld gaan. Wij zitten zoals al aangegeven recht tegenover het vliegveld en zijn er binnen 10 minuten maar zien op de andere rondwegen van het vliegveld enorme files staan. Wij leveren de auto in (ook hier is het erg druk maar worden we vlot geholpen) en om 6 uur zijn wij de koffers kwijt (die weer direct doorgelabbeld zijn naar Brussel) en hebben de boarding passen in ons bezit, maken een stop bij de counter van BA waar ze ons prima helpen door ons voor de vlucht van Heathrow naar Brussel op 2 rijen te zetten in plaats van op 4 verschillende plekken achter elkaar en krijgen daar ook meteen onze boarding passen mee voor deze vlucht.
Wij gaan nog niet door de douane naar de gate en blijven nog even wandelen en rondkijken in het grote gedeelte van het vliegveld, hier nemen we ook nog wat te eten, waarna we een anderhalf uur voor vertrek door de douane gaan. De check bij de douane gaat redelijk vlot en bij de gates aangekomen is het erg druk. We vinden nog wel een plek voor ons vieren en blijken bij een Nederlandse opa en een oma te zitten die met hun 5 kleinkinderen ieder jaar op vakantie gaan in Florida. Zij vliegen met BA naar Heathrow en hebben in ieder geval 1 uur vertraging want vliegvelden van Tampa en Orlando zijn de hele dag (of een groot gedeelte van de dag) door noodweer dicht (geweest) en alle vluchten worden nu via Miami uitgevoerd.
Ik informeer even bij de Virgin balie maar de bedoeling is dat wij nog steeds volgens planning om iets over 9 gaan boarden om om 21.50 te vertrekken. Uiteindelijk begint het boarden van onze vlucht vrijwel gelijktijdig met de vertraagde vlucht van BA en aangezien de 2 gates naast elkaar zitten is het erg druk. Wij worden per rij opgenoemd en gaan met de midden rijen waar wij zitten als een van de laatste het vliegtuig in, en zitten om 21.45 in het vliegtuig (helaas geen extra stoel vrij naast ons) we missen het slot en gaan uiteindelijk met 3 kwartier vertraging de lucht in.

Ronald begint meteen met slapen want dat helpt in combinatie met de luchtziekte tabletten het beste om te voorkomen dat hij ziek wordt. Hij maakt dan ook geen gebruik van het entertainment systeem en van de maaltijd die aangeboden wordt (aan die maaltijd heeft hij ook niet echt iets gemist, beef of kip terriyaki, die beiden niet echt geweldig waren). Ik begin wel met een filmpje kijken maar besluit dan toch ook na een uurtje te proberen wat te slapen, helaas lukt dat niet echt, voor mij zit een vader die alleen reist met 2 kleine kinderen waarvan het meisje van een jaar of 2 dat recht voor mij zit, de hele reis negatieve geluiden heeft gemaakt, de ene keer was het huilen en de andere keer intens hoesten, vervelend voor haar maar ook voor mij, want het lukte mij niet om die geluiden buiten te sluiten. Als ik regelmatig achterom kijk, zie ik dat Wim en Chantal ook beide voortdurend wakker zijn, de enige die goed lijkt te slapen is Ronald, erg lekker voor hem. De vlucht gaat verder prima en van de 3 kwartier vertraging wordt er een half uur onderweg ingehaald.

Wij hadden een overstaptijd van 2 en half uur, dus nog steeds 2 uur en een kwartier, dat moet makkelijk lukken maar dat viel dus fors tegen. We moesten van terminal 3 naar terminal 5, dit gaat per bus maar daar leek de wachttijd zoals die  bij een gemiddelde Universal attractie. Gelukkig konden wij nog net met bus nummer 2 mee maar we waren echt de laatste die erbij konden. Aangekomen bij terminal 3 moesten wij naar een bepaald gedeelte toe waar wij weer in een gigantisch rij kwamen te staan, dit was een rij waarin je boarding passen werden gecheckt, waarbij de rij zonder overdrijven zeker een uur duurde. Voordat wij in die rij kwamen stonden we eerst te wachten totdat wij in de boarding pass rij mochten aansluiten waarbij medewerkers van het vliegveld op zoek waren naar passagiers die naar NY of Miami moesten. Voor ons mocht een stel wat om 14.00 uur vloog uit de rij om via de fast track te gaan (het lijkt net een attractiepark) en aangezien onze vlucht om 13.55 vertrok liet Wim onze instapkaarten zien aan de medewerker, hij zij dat hij zo bij ons zou terugkomen omdat hij eerst even verder moest voor NY en Miami reizigers. In de tussentijd kwam de rij weer in beweging en leek het erop alsof wij in de enorme rij voor de boardingpassen moesten aansluiten, maar wij schoten een andere medewerker aan van het vliegveld en lieten onze boarding passen zien waarna zij ons verwees naar de fast track rij, daar waren we binnen 5 minuten door de boarding pas controle en kwamen toen bij de douane check terecht waar we ook ruim 15 minuten hebben staan wachten voordat we erdoor waren. Uiteindelijk waren wij 10 minuten voor boarding aanvang bij het gate gedeelte waar wij even wat te drinken hebben gehaald en wat chips hebben gegeten. Daarna begon het boarden en zijn we met 20 minuten vertraging uiteindelijk de lucht ingegaan. Voordat we de lucht in waren, waren Chantal, Wim en ikzelf al aan het slapen, het uurtje in de lucht hebben wij ook nog even wat powernaps gedaan en om iets over 4 landen we op Brussel.

Voordeel van Brussel, de koffers zijn er heel erg snel en omdat op zondagmiddag de shuttle van van der Valk niet rijdt was de afspraak dat wij contact met ze zouden opnemen zodat zij een taxi zouden sturen (dit zou dan wel op onze kosten zijn maar via hun bemiddeling slechts rond de 12 euro kosten) Het duurde best wel lang voordat ik contact had maar na het contact was de taxi er zo en om kwart voor 5 zijn wij bij het van der Valk hotel. Terwijl ik afreken met de taxi chauffeur, die eerst even binnen heeft gecheckt of hij geen voucher van het hotel krijgt, staan wij bij de balie waar een uiterst geïrriteerde Nederlander een uitrijdkaart eist en aangeeft dat hij de taxi niet betaald omdat het niet zijn probleem is dat de shuttle niet rijdt. Op zich heel vreemd want dit staat heel duidelijk op de site en ook toen wij incheckten is dat meteen aan ons gemeld, de medewerker aan de balie is uiterst beleefd en geeft aan dat hij het nu zal regelen met de taxichauffeur maar dat bij een volgende keer de kosten echt voor meneer zelf zijn. De man loopt zonder wat te zeggen met zijn uitrijdkaart weg en aangezien ik net zelf de kosten heb betaald, maak ik daar uiteraard een opmerking over tegenover de medewerker. Hij vraag mij of onze taxichauffeur er nog is, maar deze is al vertrokken. Als compensatie biedt hij ons een drankje in de bar aan en dat vinden wij prima voordat wij op weg gaan. Hij zoekt onze autosleutel op, want bij het arrangement dat wij geboekt hadden zat ook een autoschoonmaakbeurt en daarvoor hadden wij de autosleutel achter gelaten. Het opzoeken van de sleutel duurt best lang maar hij komt tevoorschijn en met een uitrijdkaart en de sleutel gaan wij vast de garage in om de koffers in de auto te zetten, waarna wij wat zullen gaan drinken op het terras en dan richting huis gaan.
Bij de auto aangekomen staat onze auto er nog net zo bij als dat wij hem 4 weken geleden hebben neergezet, niets geen wasbeurt of iets dergelijks, tja, we gingen toch sowieso weer naar boven maar ik ga vast vooruit, terwijl Wim en de kinderen de koffers regelen. Bij de balie aangekomen schrikt de medewerker als hij mij weer ziet en vraagt of er iets niet in orde is, ik geef aan dat de auto niet gewassen is, waarna hij zegt, dat meent u niet, hij pakt het visitekaartje van zijn manager en vraagt mij om onze gegevens, zodat hij haar op de hoogte kan brengen van dit "probleem" want dit kan echt niet vind hij. Hij belooft mij dat ik maandag of dinsdag via zijn manager wat krijg te horen, dus onder het genot van een drankje op het terras zien Wim en ik ons zelf al terugkomen voor een weekendje Brussel, haha. We zullen zien.

Om iets voor 6 rijden we de snelweg op en zien we hoe het onderweg gaat, na 10 minuten in de auto liggen zowel Ronald als Chantal te slapen (Chantal met Iejoor want die hebben wij meteen in Brussel voor haar uit de koffer gehaald)

en uiteindelijk rijden wij in een keer door naar huis. Alleen de laatste 15 minuten heeft Wim het echt zwaar doordat vlak bij huis, de brug opengaat op de snelweg en wij daardoor 5 minuten stilstaan terwijl de zon al fijn laag staat. Ik hoef het stuur niet over te nemen en om precies 8 uur stappen wij ons eigen huis weer in, 20 uur daarvoor stonden wij op het vliegveld in Miami de koffers in te leveren en nu zijn we weer thuis.

We hebben een geweldige reis zo en weten het zeker

Nogmaals bedankt voor het volgen en alle reacties en tot een volgende keer!!

30 juli vertrek uit Davenport, reis naar Miami voor laatste overnachting in Florida

Met vertraging maar hier is donderdag 30 juli

Aangezien alle koffers al ingepakt staan, slapen wij rustig tot een uur of 9 door. Officieel moeten wij om 10.00 uur eruit maar van (stuiterbal) Alison, de beheerster hebben wij doorgekregen dat het niet erg is als dat een uurtje later wordt.

Wij ontbijten op ons gemak en doen de laatste spulletjes in de koffer en Wim geeft aan dat als we toch alle tijd hebben hij wel langs de kust naar Miami wil rijden. Hij kijkt even op de computer ongeveer de route na en tegen half 11 willen we wegrijden als Alison net langs komt om even een check te doen. Wij geven aan haar de sleutel en na gedag te hebben gezegd en van haar een waarschuwing te hebben gehad vooral op mijn tas te letten in Miami (waarbij ik zeg dat ik uit Amsterdam kom dus echt wel uit kijk) vertrekken wij.

Na een kleine eerste 10 minuten gereden te hebben staan wij volledig stil op de 4, de weg die we rijden om naar de kustweg te gaan. Ruim 40 minuten zit er nauwelijks beweging in waardoor wij eigenlijk pas om iets over half 12 echt wegrijden uit de omgeving van Orlando.

We rijden via de A1A en maken een stop bij Cocoa Beach, het surfparadise maar vanwege het weer (bewolkt) is het niet al te druk op het strand en de zee is ook rustig.

Na deze stop besluiten wij toch maar eerst te gaan lunchen, na de lunch (bij Subway) is het inmiddels al 14.00 uur dus checken wij toch even hoe ver het nog is na Miami, want vanmorgen hebben we niet gekeken hoelang we onderweg zouden zijn via deze route. De navigatie geeft aan dat via de snelweg wij nog een reistijd van 3 uur voor de boeg hebben. Dan is de keuze snel gemaakt, de weg langs de kust duurt nog veel te lang en we gaan via de snelweg verder, tot de conclusie komend dat deze omweg in combinatie met de file ons veel te veel tijd heeft gekost.

De reis op de snelweg gaat volgens de aangegeven tijdsplanning dus rond 5 uur zijn wij dichtbij ons hotel. Wij rijden voorbij de mooie skyline van Miami en zien dan ons hotel aan de ene kant van de snelweg en het vliegveld aan de andere kant van de snelweg.
Er staat een Lufthansa A380 vol in zicht geparkeerd en daar rijden wij zo langs (Chris, meteen aan Julian gedacht :)) de foto is net te laat maar je ziet hem nog een klein stukje.
De laatste 10 minuten zijn nog even druk op de weg maar dan komen we aan bij het Hilton, waar we de nacht gaan doorbrengen.

Bij het inchecken, vragen wij naar het ontbijt want dat hebben wij via booking.com relatief goedkoop bijgeboekt tijdens het reserveren van de kamer en eerst wordt er aangegeven dat er geen ontbijt bijzit maar als wij aangeven dat er volgens ons wel ontbijt was bijgeboekt, wordt er even extra gecheckt en blijkt toch dat er inderdaad ontbijt bij is en wordt uit een hele andere hoek een enveloppe op naam met 4 vouchers voor het ontbijt gegeven. Wij zitten op de 10e verdieping en hebben een schitterend uitzicht op het zwembad, het meer en op de skyline van Miami. De kamer is voor de rest prima met 2 queen size bedden.

We trekken de zwemkleding aan en gaan een duik nemen. Beneden aangekomen maken wij eerst een wandeling in de tuin, die  ons een heel goed uitzicht op het vliegveld geeft en zien ook een speciale jogging route. Wim wil dit nog wel gaan lopen morgen maar ik heb de sportkleren al ingepakt en aangezien wij een lange reis voor de boeg hebben lijkt mij dat geen goed idee. Daarna brengen wij een half uur in het zwembad door alvorens naar boven te gaan en ons te gaan omkleden voor het eten.

 Er is geen gratis internet in het hotel en de mifi van onze eigen internet is traag dus het duurt even voordat wij een adres hebben gevonden van een Longhorn Steakhouse in de buurt, maar uiteindelijk lukt het en om half 8 zitten we in het restaurant, waar Wim en Ronald besluiten om voor deze laatste avond de Porter Speciaal samen te nemen van 30 oz (= 850 gram!!) Chantal en ik doen het rustig met een gewone steak :)

Het smaakt allemaal prima en na een kleine 2 uur staan wij weer buiten en geeft Ronald aan dat het nog echt te vroeg is om naar het hotel te gaan. Wij besluiten daarom om naar Collins Avenue te rijden want daar zijn we bij het begin van de vakantie geweest en dat is bekend terrein want we willen niet in Miami ergens op de bonnefooi naar toe terwijl het donker is.

Wanneer we de brug overkomen richting Collins Avenue hebben wij een heel mooi uitzicht op de skyline van Miami nu alle lichten van de gebouwen aanstaan, op 1 gebouw verschijnen zelf dansende vrouwen. Het uitzicht vanuit de auto maakt dit ritje deze kant op al de moeite waard. 

Wij vinden een parkeerplaats op een gunstige stek (2 straten van Collins Avenue af ) en parkeren daar de auto voor ruim anderhalf uur voor nog geen $3. Wij lopen naar de Ocean Drive en daar kijken vooral Wim en Ronald hun ogen uit naar de mooie auto's en ander soorten koplampen die in grote aantallen voorbij komen :).
Bij diverse bars wordt gedanst door (semi) professionele danseressen en bij sommige bars staan rijen voor de deur om naar binnen te komen en iedereen moet zijn id laten zien alvorens bij de bars naar binnen te kunnen. Ook worden hier bij de diverse restaurants en bars mega grote cocktails geschonken maar wij houden het bij een rondje lopen en een gewoon frisje voordat wij weer terug gaan naar de auto.  Goed idee van Ronald om nog even vanuit het restaurant wat te gaan doen want het was erg leuk om dit in de avond te zien. Ronald vind het jammer dat Miami zover weg is want anders was dit wel een hele leuke plek geweest om met zijn groep vrienden naar toe te gaan als ze over 2 jaar hun eind examen hebben gedaan. Hij voeg dan wel toe dat het ook jammer is dat je dan 21 moet zijn om alcohol te mogen drinken want dat zijn ze tegen die tijd ook nog lang niet, LOL.

In het hotel aangekomen genieten wij nog even van het uitzicht op de skyline van Miami maar fotos maken lukt helaas niet want daarvoor is de afstand te groot.

Om iets over 12 doen wij het licht uit en gaan slapen.

Kelly park met tubes, toch nog 1 rondje shoppen en laatste avond uiteten in Clermont Outback

Omdat wij morgen deze geweldige villa gaan verlaten en het weer redelijk eruit zag, stond vandaag in de ochtend een bezoek aan het Kelly Park op het programma.
Hoe vroeger hoe beter voor het wildlife maar toch doen wij iets rustiger aan en staan om 9.30 bij de banden.
Hier kun je voor $5 een band huren, die je dan in de auto meeneemt het park in. Even wat proppen in de achterbak en 1 op de achterbank en dan rijden we het park in.

We parkeren de auto en gaan dan met de banden op zoek waar wij het water op kunnen. De bewolking van de ochtend is inmiddels helemaal verdwenen en het is erg mooi weer geworden, lekker!!. Na wat heen en weer geloop zien wij waar je het water in kunt gaan. Het begint net wat druk te worden en na wat fotos te hebben gemaakt berg ik de camera op want deze versie kan nog niet tegen water, en ook al zou Wim het wel leuk vinden om een go-pro aan te schaffen, we doen het dit keer zonder verdere foto's op het water.

Het water is erg verfrissend, het riviertje is gemiddeld zo'n 3 meter breed maar de diepte blijft beperkt tot ongeveer 1 meter. Met een hele rustige stroming ga je op de band zitten en drijf je in principe heel relaxt van het begin van het riviertje door de natuur naar het einde van het riviertje (een kleine 20 minuten).  Als wij eenmaal op de band zitten en rustig het riviertje afkabbelen is het prima, totdat Wim een botsing krijgt met een overhangende tak waardoor hij uit evenwicht raakt en met een mooie beweging met band en al omzwiept, wij gieren het uit van het lachen en moeten uitkijken dat wij vanwege het harde lachen ook niet omgaan. Wim vervolgt zijn weg hangend op de band ipv zittend. Onderweg zien wij heel veel spinnen (en daar zijn ze zo dol op), wat vogels en vissen, en Wim en ik spotten nog een schildpad maar daar blijft het bij. Misschien ook maar gelukkig want om nou een krokodil te zien vanaf een band, nee, ik denk dat onze voorkeur dan ligt bij de kano's!!.

Nadat wij een paar keer de route hebben gedaan houden wij het voor gezien, het is inmiddels bijna 12 uur en fors drukker geworden want vele mensen hebben eten en drinken bij hun en brengen hier de hele dag door (er zijn ook bbq's). Wij zien onderweg nog een eekhoorn die op een picknick tafel met een plastic tas van andere bezoekers aan het stoeien is om het eten uit die plastictas te halen, terwijl de eigenaar van de tas waarschijnlijk gewoon op een band in het water zit, schitterend!!

We gaan nog even een stop maken bij de McD voor een lunch want daar krijg je echt trek van zo'n paar uurtjes in dat frisse water en shoppen dan nog bij Premium Outlet voor wat dingen die wij bij de andere Premium Outlet niet in juiste maat konden vinden, dus heel gericht even geshopt bij American Eagle, Calvin Klein, Tommy H en DKNY. Alleen bij de 1e en laatste slagen wij. Na wat heen en weer gediscussieer krijgt Chantal de tas die zij gisteren bij DKNY heeft gezien, want het blijkt inderdaad een hele mooie tas te zijn die zij ook best voor school kan gaan gebruiken, pfff, meisjes van 13 (bijna 14!)

Wij taaien af naar de villa, waar ik de nieuw aangeschafte DKNY tas en Iejoor samen in een vak van de koffer krijg, en het grootste gedeelte van de koffers inpak.

Ook hebben we besloten dat wij voor morgen een hotel in de buurt van het vliegveld nemen. De prijzen zijn daar een stuk vriendelijker dan in Miami zelf en we gaan toch het grootste gedeelte van de dag weer op stap dus waarom dan zoveel geld uitgeven. We hebben geboekt voor een overnachting in het Hilton Miami inclusief ontbijt en een kamer met uitzicht op het meer waaraan dit hotel ligt dus wij zijn benieuwd.

Wij gaan de laatste avond eten bij onze favoriet de outback en genieten weer van een prima maaltijd, als wij vragen of wij de honey mustard sauce ook ergens kunnen kopen, krijgen wij te horen dat dit speciaal voor de outback wordt gemaakt en dat dus helaas niet gaat, erg jammer want wat is die saus toch lekker.

Dit was de laatste update vanuit het huis in Davenport waar wij een hele fijne vakantie hebben gehad, helaas zat het weer de laatste week niet zo mee maar ondanks dat hebben wij een toptijd gehad.  Morgen op ons gemak richting Miami, voor 1 overnachting want dan vrijdagavond vliegen wij om 22.00 weer via London naar Brussel om daar op zaterdagmiddag rond 16.00 te landen.
Ik zal nog wel over de laatste daagjes bloggen maar ik weet niet of dat morgen al wordt, dus vast bij deze, alle trouwe volgers en vooral degene die bijna altijd hebben gereageerd heel hartelijk dank voor jullie lieve, leuke reacties en voor degene die nu van hun vakanties genieten, ik wens jullie nog heel veel plezier en ik blijf jullie volgen. Nogmaals bedankt en voor het thuisfront, we bellen nog even xxxx

Laatste keer Universal en shoppen & Olive Garden

Vandaag een kort verslag want wij zijn druk bezig met alvast de eerste spullen in te pakken (bah!) en te kijken naar welk hotel wij in Miami of omgeving de laatste nacht doorgaan brengen.

Omdat het vorige keer zo goed was bevallen om vroeg in Universal te zijn, stonden wij ook vanmorgen weer om 8.00 voor de deur (laatste dag dat onze kaarten geldig zijn). Nu was de andere kant van het park aan de beurt, de Minions stond bij onze binnenkomst al op 45 minuten en aangezien wij deze 2 jaar geleden al hebben gedaan slaan wij deze gekte over.
Het trio begint weer met de achtbaan de rock it, (10 minuten wachttijd) daarna doen wij de transformers (wachttijd 5 minuten)  en terwijl het trio in de mummy gaat (5 minuten) loop ik even bij Macy's binnen en neem een kijkje in de bibliotheek LOL.
Vervolgens door naar de Simpsons ride (10 minuten) en dan door naar MIB (waar een storing er voor zorgt dat wij hier ruim 20 minuten staan. We gaan nog even op de foto bij de bus van HP voordat wij door de muur verdwijnen en de trein nemen naar het andere park. Daar aangekomen doen de thrill seekers nog even de dragon achtbaan en dan begint het te enorm te hozen.

Het ziet er verder overal grauw uit en daardoor beslissen wij unaniem dat dit dan het moment is om Universal te verlaten. Als de regen iets minder wordt gaan wij naar de auto en rijden daarna naar de outlet die dichtbij in de buurt zit, we eten wat en gaan daarna een aantal winkels in en komen bijna bij elke winkel wel met wat naar buiten. Rond half 5 (bijna 3,5 geshopt) rijden wij nog naar Disney Downtown om daar de knuffel voor Chantal te kopen (Iejor) en omdat het ook weer begint te regenen gaan wij daarna meteen door naar het restaurant Olive Garden.
Wij eten hier weer erg lekker en vertrekken daarna weer richting de villa maar niet zonder nog een stop te hebben gemaakt voor een lekker ijsje (ook al regent het weer).

Thuisgekomen kijkt Chantal pretty little liars en ik maak een start met het inpakken van een van de 4 koffers. Ook kijken we naar een mooi hotel in de buurt van miami voor onze laatste overnachting maar aangezien we nog niet geslaagd zijn, ga ik nu nog even verder surfen.

Tot morgen!

Relaxen, schieten, shoppen en Longhorn

In de ochtend doen we rustig aan en het zonnetje komt nog met enige regelmaat door de bewolking heen dus ik vermaak mij prima met mijn e-reader onder de lanai. Wanneer wij willen gaan brunchen begint het echter net te regenen dus in plaats van buiten te eten verhuizen wij naar binnen.

Wij gaan vanmiddag naar de schietbaan zodat Wim en Ronald kunnen gaan schieten. Chantal en ik kunnen vanachter een glazen wand kijken, de foto's zijn daarom niet van super kwaliteit. Er zijn ook fotos en videos door Wim en Ronald zelf gemaakt maar die kan ik nu niet makkelijk toevoegen. Nadat Wim en ik ons geregistreerd hebben (er moeten 2 volwassenen aanwezig zijn om een minderjarige te mogen laten schieten) krijgen Wim en Ronald oorbeschermers en een bril en kiezen uit op wat voor soort "doelen" ze willen schieten (papier met schijfjes, schietschijven, mensomtrek maar ook zombi's behoren tot de mogelijkheden) en mogen aangeven met wat voor soort wapen ze willen schieten. Ze krijgen na de 1e keuze van het wapen een hele korte uitleg over het wisselen van de patronen en vertrekken dan met een soort van gereedschapkistje met het wapen en de patronen naar de afgesloten schietbaan. Wim en Ronald schieten uiteindelijk met 2 wapens (springfield + Glock 19- 9mm) 50 patronen op 3 verschillende doelen. (ze mogen in principe onbeperkt van wapens wisselen, zolang deze hetzelfde kaliber heeft, maar dit moet wel weer aan de counter gebeuren en daarom blijft het beperkt tot 2. Ze vonden het leuk om een keer te doen en Wim helemaal want eindelijk kon hij zijn zoon weer eens met iets verslaan :)) Ronald vond het ook erg spannend want je staat wel met echte munitie te schieten (en het knalt ook de hele tijd om je heen). Het spelen op de computer is voor Ronald toch makkelijker dan dit, want als ze afspreken dat hij op de ronde schijf rechtsboven zal richten, raakt hij keurig netjes de middelste schijf 3 x op een rij in plaats van de schijf rechtsboven.

Na deze schietervaring gaan wij nog een uurtje naar een outlet en slagen daar zomaar bij Calvin Klein en Tommy H. Voor ieder van ons, zit er uiteindelijk iets in de tas.

Wij willen vanavond gaan eten bij Longhorn Steakhouse (restaurant dat vaak voorbijkomt bij andere bloggers) maar als wij op de 192 aankomen, staat er een enorme wachtrij en de verwachte tijd voor aanschuiven aan een tafel ligt tussen de 40/45 minuten. Daarop besluiten wij op zoek te gaan naar een andere Longhorn uit de drukte en komen uit bij de Longhorn in Wintergarden waar wij binnen 20 minuten naar toe zijn gereden en waar het zalig rustig is.
Wij genieten van een prima maaltijd en gaan dan naar huis, het was een "knallende" rustige dag :)

Vroege vogels in Universal, relaxen en Seaworld als toetje

Voor Twinmom & Jacintha: de naam van het Braziliaanse restaurant is Cafe Mineiro (er zijn 2 filialen wij waren naar degene op de 8204 Crystal Clear Lane, de andere zit op de InternationalDrive).

Alberdina: het middel tegen luchtziekte is inderdaad te koop bij de WalGreen en heeft een oranje verpakking (sinaasappelsmaak kauwtabletten) en heet dramamine

Erg leuk dat er zoveel trouwe volgers zijn! Bedankt voor alle vormen van reacties, het is altijd leuk om deze s'morgens te lezen.


Wij staan vanmorgen weer bijtijds op want we willen (lees de kids) vroeg in Universal zijn.
Wij gaan om half 8 op weg en komen om iets over 8 op de plaats van bestemming aan.

Wij gaan vandaag eerst naar Island of Adventure want 2 jaar geleden stond de hulk op de laatste dag op het verlanglijstje van Chantal maar deze ging toen door onweer niet door.
De 2 keer dat wij dit jaar in Universal zijn geweest hebben wij eerst Harry Potter gedaan of was de wachtrij bij de hulk ons echt te lang (moet ik zo lang op die tassen passen :))
Dus missie 1 vandaag  is de Hulk, bij binnenkomst wachttijd 10 minuten dus meteen 2 x achter elkaar, die wordt niet meer afgepakt! Daarna door naar Spiderman, wachttijd 10 minuten, blijft een leuke 4D ride, vervolgens gaan Ronald en Chantal samen in de Fear of Fall,wachttijd 5 minuten en daarna gaan Wim, Ronald en Chantal in de Riptide Falls (waar je soaked uitkomt) wachttijd 10 minuten. Ik pas even voor het soaked worden want heb genoeg water afgelopen dagen gehad wat mij betreft, en zij komen inderdaad met behoorlijke natte shirts de attractie uit.

Wij lopen door naar HP, waar Chantal en Ronald samen een butterbeer delen, het hoort erbij maar echter lekker kunnen wij het toch niet echt vinden. Wij komen aan bij the forbidden journey waar de wachttijd op 45 minuten staat maar omdat wij de attractie al kennen, kiezen wij voor de single riders kant en staan na 15 minuten weer buiten.

Ik pas vervolgens weer op de tassen terwijl de anderen in de achtbaan van HP gaan, 2 x zowel in de rode als in de blauwe kant, wachttijd 10 minuten. Zo, dat gaat erg vlot zo, lekker, wij kijken of er nog iets op ons verlanglijstje staat aan deze kant van het park maar dat is niet het geval, dus wij nemen de Hogwart Express (HP trein) naar de Universal studios.
Bij de trein is bijna geen wachttijd, je loopt een stuk door het station (zogenaamd het station bij de school) en ongeveer na 10 minuten stap je in de trein om te vertrekken en kom je na een korte rit met een leuke scene in de trein aan op het station in Londen.
Daar aangekomen gaan wij ook weer de Harry Potter attractie in en ook hier kiezen wij de single riders (gewone wachttijd 30 minuten, single riders nog geen 10 minuten) Dit is een ideale oplossing als je de attractie al kent, ik zou adviseren altijd wel eerst een keer in de gewone wachtrij te gaan staan want dan kom je echt langs hele mooi nagemaakte filmscènes maar als je dat al een keer gezien hebt dan is de single riders een prima oplossing, je wordt dan vrijwel rechtstreeks naar de instapplek geloodst en wordt wel als groep gesplitst maar de attractie gaat zo snel en je zit zo vast dat je toch niet heel veel deelt tijdens de attractie.

Als wij buiten zijn, gaan wij even aan deze kant de verschillende winkeltjes en straatjes in en ook hier geldt wat is het toch mooi gemaakt.
Intussen zijn de wachttijden van alle andere attracties fors opgelopen en zitten er nog maar een paar onder het half uur maar het merendeel is rond de 45 minuten. Wij overleggen en besluiten eruit te gaan, we staan liever van de week nog een keer vroeg op om dan lekker alles vlot te doen aan deze kant van het park dan nu uren te blijven wachten.

We maken een lunchstop bij McDonalds en sluiten af met een lekkere shake en nemen thuis een duik in het zwembad. Onderweg staat een super enthousiaste "bordenaanwijzer", echt geweldig om te zien.

Na een uurtje relaxen betrekt het weer en begint het te regenen.

Wij vermaken ons nog even binnen en volgens de weerberichten wordt het vanaf een uur of 6 beter en daardoor besluiten wij vanavond nog een keer naar Seaworld te gaan om de avondshow van Shamu mee te maken.
De kaarten van Seaworld kunnen wij vandaag voor het laatst gebruiken dus het is voor deze vakantie betreft nu of niet meer. Wij gaan rond half 6 weg en eten een snelle pizza bij Cici's pizza en zijn om iets voor 7 uur in het park, wij kunnen in de rij bij de ingang parkeren en dat verzacht het feit dat wij ondanks deze late aankomst alsnog de volle $17 parkeerkosten moeten betalen.

Als eerste wordt meteen 2x de manta gedaan (wachttijd 10 minuten), terwijl ik even geniet van het aquarium en daarna gaan wij via de manatees en de krokodillen (die blijkbaar ook bezoek hebben gehad van Harry Potter, zie foto) naar de kraken maar die is dicht vanwege een technische storing, helaas.

Dan door naar Antartica, de thuisbasis van de pinguïns waar de wachttijd 25minuten is waardoor wij twijfelen of wij hier in zullen gaan omdat de show om 20.45 begint en het inmiddels 19.55 is. Wij besluiten wel te gaan, uiteindelijk staan wij om 20.40 weer buiten en gaan dan in de "Bouma-pas" naar de andere kant van het park, waar wij net op tijd aankomen. Wij zoeken een plek en gaan dan genieten van deze show.
De show van de orka's  (One ocean) van overdag is altijd erg indrukwekkend maar deze nieuwe avondshow (Shamu's Celebration light up the night) evenaart die show zeker. Ik heb even geprobeerd wat fotos te maken maar de afstand was met mijn camera niet te overbruggen dus heb ik gewoon verder van de show genoten, maar voor de Florida gangers, ik zou deze show echt niet overslaan als je liefhebber bent van Seaworld.

Wij zijn heel blij dat wij, eigenlijk speciaal voor deze show toch nog even een kort bezoek aan Seaworld hebben gebracht.  Wij gaan het park uit (want na de show gaat het park dicht) en besluiten de avond nog even gezellig af te sluiten door nog een klein hapje bij een Outback in de buurt van Seaworld te gaan eten in de vorm van wat appetizers en snacks (quesadillas, aussie fries & ahi (tonijn)). Het smaakt erg lekker allemaal en wij kunnen als wij weer naar de villa vertrekken op de snelweg (4) zo doorrijden omdat door het kleine hapje wij de uitloop van de overige parken hebben gemist :).
Het was een prima lange dag! Nu eens zien wat wij morgen gaan doen, want het aftellen gaat nu hard! Nog 4 dagen in Davenport voordat wij weer richting Miami gaan voor de laatste dag.

Pannenkoeken, regen, wat zon, regen en Braziliaans steakhouse

Vandaag zouden wij het rustig aan doen en kijken wat de dag ons brengt. Als ik om 9.00 wakker wordt en het zonnetje tussen de wolken door schijnt ga ik rustig buiten liggen, het is goed uit te houden doordat er wind staat die ook zorgt voor meer aanvoer van bewolking en na een uurtje ga ik terug naar binnen want het zit inmiddels behoorlijk dicht. Het is absoluut niet koud maar ik lees binnen op mijn gemak de reacties op het blog, waarvoor bij deze allemaal weer bedankt,  (met Chantal gaat het weer helemaal goed, het groene spul van de EHBO heeft prima gewerkt en de 2 steken zijn nu nog maar kleine puntjes en doen sinds gisteren ook geen pijn meer) en lees de blogs van de andere Florida gangers waaruit blijkt dat ook gisteren in andere delen van Florida het weer erg slecht was.

Ik schakel de tv aan om te kijken of er op een van de ruim 1800!! kanalen iets leuks uitgezonden wordt en op ABC is het Harry Potter weekend dus terwijl de andere ook wakker worden (Ronald en ik waren al ongeveer tegelijkertijd wakker) blijft de 1e HP film aanstaan. Altijd grappig om die weer te zien terwijl je dan in Universal ook deel uitmaakt van deze wereld.

Inmiddels is de bewolking zo fors geworden dat het regent en dat betekent dat wij ons ontbijt, die vandaag uit pannenkoeken bestaat gemaakt door Wim binnen opeten.

 

 

 

 

De regen verdwijnt weer na een uurtje en dan zwemmen we wat en liggen nog een anderhalf uur bij het zwembad waarbij we bespreken wat we nog verder gaan doen.

 

Wim heeft nog een verjaardagskado tegoed (schieten in een schietclub en Ronald mag dan meedoen) en wij kijken via internet naar de mogelijkheden en het blijkt dat "jeugd" alleen mag schieten als er 2 volwassenen aanwezig zijn en toestemming geven. Wij besluiten later op de dag even naar een schietclub te rijden om te kijken en verder te informeren naar de mogelijkheden en willen vanavond naar een Braziliaans restaurant waarbij het vlees aan tafel van spiezen worden afgesneden, vooral Ronald (gek op vlees) wil dit graag een keer doen, wij vinden een restaurant met goede recensies en een redelijke prijs want de meeste Braziliaanse steakhouses met dit principe zijn behoorlijk geprijsd.

 

Wij gaan aan het einde van de middag naar de Orlando Gun Club, als wij onderweg zijn wordt de lucht voor ons weer zwart en 5 minuten voordat wij het parkeerterrein oprijden van de schietclub gaat de waterkraan weer wijd open. Aangezien dit bezoek echt alleen informatief is blijven Chantal en ik in de auto zitten, terwijl Wim en Ronald naar de ingang sprinten.

Na een minuut of 10 zijn zij terug, de ergste bui is dan weer voorbij maar het regent nog steeds door. Binnen is veel informatie gegeven  en de bedoeling is om later deze week in de middag hier terug te komen zodat Wim en Ronald kunnen gaan schieten (maar Chantal en ik moeten dan wel mee in verband met de toestemming voor Ronald).

 

Omdat wij heel dicht bij de outlet zitten waar Chantal de Uggs heeft gezien die zij wil hebben en het nog net iets te vroeg is om te gaan eten, rijden wij naar de outlet toe. De regen is inmiddels weer fors, dus Wim en Ronald zetten ons af, op zoek naar een parkeerplek en wij spreken af dat zij ons weer ontmoeten bij Victoria Secret (als wij er toch zijn, nog even een blik werpen :)).

Chantal en ik proberen door deels overdekt te lopen de grootste hoeveelheid regen te ontwijken (en eerlijk is eerlijk, het meeste valt naast ons in plaats van op ons :)) In de Uggs store is de aankoop snel geregeld, want de keuze was al gemaakt en wij vervolgen weer zigzaggend onze weg.

Bij VS is het druk en als de mannen ons gevonden hebben, hebben wij nog niets iets speciaals gezien waarvoor wij in de rij willen gaan staan. Omdat we toch al weer ruim een half uur verder zijn, zigzaggen wij met zijn 4en terug naar de auto, want we krijgen best trek, waarbij Wim het laatste stuk dat volledig open is alleen doet zodat hij de auto haalt en wij op hem afsprinten vanuit onze schuilplaats. Echter het voorkomt niet dat wij behoorlijk nat zijn want de bui is weer heftig.

 

 

 

Na het Braziliaanse restaurant is het nog een kwartiertje rijden en er is een garage onder het restaurant waardoor wij niet meer door de regen hoeven.

Wij krijgen een uitleg over het systeem waarbij de tip wordt gegeven om niet te veel gebruik te maken van het buffet want men komt met 14 verschillende soorten vlees aan spies langs.

Het is een heel leuk principe waarbij het ene stuk vlees meer bevalt dan het andere, maar het geheel is wel erg gezellig om te doen. Er lopen continu 2 mannen rond met "zwaarden" die vragen of je het vlees wil wat zij op dat moment bij hun hebben, je kunt ook met een groene en rode kaart op je tafel aangeven of je wel of niet een nieuwe ronde vlees wilt hebben.

 

Wij maken tussendoor een praatje met een van de mannen Hugo, die aangeeft dat ook de "pineapple with cinnamon" op spies aan te bevelen is als dessert.

Nu lopen Ronald, Chantal en ik al de hele vakantie te dollen over "ananassen", Chantal vindt alles waar een ananas op staat leuk en sinds Nick & Simon bij the Voice kids het woord "ananass" hebben gebruikt met zoveel overtuiging alsof het de Engelse vertaling is van het woord ananas (N&S!!), is dit een term die wij vaak gebruiken als wij iets zien waar een ananas op staat. In het restaurant staat de tv aan op een Braziliaanse zender waar op een gegeven moment een filmpje wordt gedraaid met als muziek bijna dezelfde muziek als het nummer Julia van Nick & Simon, erg grappig in combinatie met de aanbeveling voor het dessert.

Nadat Ronald nog voor afsluiting nog een speciaal stukje vlees aan Hugo heeft gevraagd, vraag ik of wij de "ananassen" straks kunnen krijgen, tot grote hilariteit van Ronald en Chantal. Ik corrigeer mij vlot maar we schieten allemaal vreselijk in de slappe lach. De "ananassen with cinnamon" is overigens erg lekker en na deze gezellige ervaring gaan wij weer huiswaarts.