Dagje waterballet in Busch Garden

Vandaag was het idee om voor de laatste dag naar Busch Garden te gaan, maar niet te vroeg zodat we tot laat zouden blijven (het park is op vrijdag en zaterdag tot 0.00 open). Als wij opstaan is het buiten volledig bewolkt en als Wim terugkomt van brood halen voor het ontbijt heeft hij al een gigantische bui onderweg gehad. Wij kijken naar de weersverwachtingen voor Tampa en besluiten ondanks de niet zo goede vooruitzichten toch te gaan, want de toegangskaarten voor BG (en Seaworld) zijn nog maar 3 dagen geldig.

Wij vertrekken rond half 11 en rijden ongeveer een half uurtje later het noodweer in, en het is echt noodweer, het regent fors en er komt geen einde aan. Na een half uur rijden wordt de regen eindelijk wat minder maar het blijft doorregenen. Het noodweer komt ons letterlijk achterna dus daar gaan we ook bij BG mee te maken krijgen. Topoverleg in de auto, de kinderen willen toch graag naar BG want het zal toch op een gegeven moment echt wel beter worden en er zijn ook nog wat shows die we kunnen kijken.

 

We halen bij de dollar family die we dichtbij BG zien 4 poncho's en rijden door naar de parking. Het regent nog steeds en er zijn al veel auto's weer weg want er is ruimte genoeg op het parkeerterrein. We parkeren precies in de rij waar het treintje stopt dat je naar de ingang brengt, trekken onze poncho's aan en stappen in de trein, nadat vertrekkende gasten allemaal met poncho's aan zijn uitgestapt.

 

We gaan eerst wat drinken en wat eten en kunnen dan door naar een show Iceploration in een theater dus dan zitten we droog. Echter zoals de titel al aangeeft is het ijskoud in het theater, er wordt geschaatst op ijs, dus de poncho's kunnen uit maar jammer genoeg hebben wij geen vestje mee of iets om het wat warmer te krijgen. De show is mooi maar het bleek dat wij deze 2 jaar geleden al hadden gezien.  Als wij na ruim 40 minuten weer buiten komen regent het nog steeds en gaan wij in de safaritrein (zitten wij weer droog).
Tijdens deze toer, waarbij wij  giraffen, neushoorns en nog ander wild zien, stopt het met regenen en daarom gaan wij bij het volgende station eruit, zodat de eerste achtbaan opgezocht kan worden.

 

Het is de Kumba, ik pas weer op de tassen en de wachttijd is slechts een minuut of 5 dus snel staan Wim, Ronald en Chantal weer naast mij. 

Ik vraag of zij nog een keer willen en Ronald en Chantal willen dat zeker en zullen dan voorin gaan  zitten terwijl Wim een sanitaire stop houdt (door spanning of door al dat water?).

Ik probeer een foto te maken van de frontrow maar het gaat zo snel dat het waarschijnlijk niet te zien is (als ik hem vergroot zie ik toch Ronald en Chantal uiterst rechts vooraan zitten, maar dat komt alleen omdat ik weet dat Ronald zijn felgele shirt aanheeft).

Als Fonald en Chantal eruit komen staat Tal haar gezicht eerder op huilen dan lachen en ik denk eerst dat zij het niet fijn vond om helemaal vooraan te zitten, maar ze meldt dat ze volgens haar 2x gestoken is in haar rug en dat het heel veel pijn doet. Ze heeft een jumpsuit aan dus we kunnen niet makkelijk kijken op haar rug maar Wim ziet wel al dat het heel erg rood is dus wij gaan direct op zoek naar de EHBO post.

Daar aangekomen is het inderdaad duidelijk dat zij 2x op haar rug is geprikt door een wesp die vlak voor de start bij de Kumba in haar jumpsuit is gevlogen zonder dat zij het gemerkt heet en  haar 2 x heeft gestoken (Chantal heeft al een panische angst voor wespen in Nederland sinds zij als kleuter een keer gestoken is dus als zij iets had gezien had zij echt wel gereageerd.)
Wij krijgen een pipet met groen smeersel erin wat op de bulten gesmeerd moet worden tegen de pijn en zwelling (er zit geen angel in) , er wordt gemeld dat het nog wel even pijn blijft doen alvorens het spul zijn werk doet, in een aparte behandelkamer smeer ik het erop en dan komen even de echte tranen van pijn en de schrik maar daarna gaat het weer redelijk.

 

Chantal heeft even geen zin om een achtbaan in te gaan en daarom gaan we de kangeroes voeren, ook nog iets wat we graag willen doen.
Onderweg komt een eekhoorntje nieuwsgierig kijken of er wat te halen valt, terwijl het weer begint te regenen.
Wij gaan de kangeroes voeren en net als het bakje voer bijna helemaal op is, wordt ons verzocht om de ruimte te verlaten omdat er (weer) onweer aankomt.

 Wij zien dat er over 20 minuten een show zou moeten beginnen aan de andere kant van het park (want door het naderende onweer zijn alle buitenattracties weer dicht) en lopen daarom door wederom een fikse regenbui naar die kant toe. Het park ligt er verlaten bij want iedereen is aan het schuilen.
Wij maken de doorsteek bij de gorillas omdat je daar aan een kant het chimpansee/gorlla verblijf in loopt en aan een andere kant er weer uitloopt om toch proberen om een glimp van de beesten op te vangen maar behalve schuilende mensen zien wij geen aap, totdat er vlak voor ons in de bosjes een geluid van apen te horen, hahaha, het blijken 2 negroide jongens te zijn die proberen hun familie die voor ons loopt te soppen in de regen te laten schrikken, erg lachwekkend en zo lopen wij toch lachend verder in de regen die echt naar beneden stort.

Bij de show aangekomen gaan wij na even wachten het theater in, vanwege het enorme slechte weer hebben zij de aanvangstijd wat verschoven en begint de show een half uurtje later, maar in tussen zitten wij binnen op een mooie droge plek (terwijl de gympen van de mannen en schoentjes van Chantal doorweekt zijn) in dit keer een prima temperatuur.
De show met allemaal dieren is erg leuk ( night critters) maar er mag niet geflitst worden dus ik besluit gewoon maar van de show te genieten. Na afloop kun je nog even langslopen bij sommige "sterren"die meegespeeld hebben met de show, waarvan sommige geaaid mogen worden maar andere ook niet :)

Als wij uit dit theater komen regent het nog licht maar wanneer wij vragen om de weersverwachtingen krijgen wij te horen dat er alles aan gedaan wordt om de achtbanen snel te kunnen inzetten want er komt nog meer slecht weer aan.
Daarom snel naar de Montu want die is niet al te ver weg en die doet het in ieder geval volgens het overzichtsbord. De wachttijd bij de Montu  zorgt ervoor dat Wim, Ronald en Chantal meteen 2 x achter elkaar gaan  want je kan het maar beter gehad hebben. Ik maak een foto van Ronald vlak voor dat ze de lucht ingaan.

Helaas doet de Cheeta Hunt het niet en nadat Wim en Ronald nog 2 x in de Sheikra zijn geweest (ook 1 x front row) besluiten wij het park rond half acht uit te gaan want het is klaar, over en uit.
Op de terugweg zien wij op 4 verschillende plekken autos die duidelijk over de kop zijn gegaan, wij nemen aan door het noodweer van afgelopen uren.

Wij sluiten deze waterballet dag af bij de Applebees, omdat deze zo lekker dichtbij de villa zit waardoor wij snel na het eten weer thuis zijn. Wij komen rond 9 uur aan en het is zo druk dat wij een klein half uurtje moeten wachten voordat wij aan tafel kunnen. Grappig genoeg komen wij terecht op precies dezelfde tafel als afgelopen dinsdag met dezelfde serveerster, die ons meteen herkent en zegt, welcome back, my name is still  Samantha, nice to see you again.
Na een geslaagde maaltijd, komen wij in de villa aan, waar alle spullen die wij aan hebben gehad vandaag in de wasmand verdwijnen en alle gympen en schoenen die nog steeds doorweekt zijn in de tussenruimte bij de wasmachine worden gestald. Morgen maar eens kijken of ze al een beetje droog zijn.
Onze laatste week is vandaag ingegaan, ik kan mij niet herinneren dat wij de andere keren dat wij geweest zijn, zo'n slechte dag qua weer hebben gehad, dus ik hoop oprecht dat dit een eenmalig gebeuren blijft en wij de rest van de week weer "normaal" weer hebben. 
 

Bijzondere snorkeltocht met manatees

Vanmorgen stonden wij vroeg op en vertrokken om 7.00 uur naar Crystal River, wij waren niet de enige die vroeg op waren, want bij de buren liep een gordeldier en het lukte Chantal om een foto te maken, ze zijn niet snel maar wel heel bewegelijk. Vervolgens ook nog een konijntje en een eekhoorn voordat wij de auto instapten (zou er bijna iedere ochtend voor op de stoep gaan zitten :))

Volgens de navigatie was het 2 uur en 15 minuten rijden terwijl google maps 1 uur en 50 minuten aangaf. Wij kiezen daarom voor de route van google maps en maken eerst een stop bij de wal-mart voor een alternatief ontbijt in de auto (muffins en donuts) en gaan dan op weg.

Wij moeten er om 9.15 zijn en draaien om 9.00 de parkeerplaats op.

Wij melden ons en krijgen te horen dat wij met Captain Bryan meegaan, we passen de wetsuits aan en wachten tot we compleet zijn (we gaan met zijn 12en aan boord) en krijgen dan in de shop (die erg leuke Manatee dingen heeft) een video met wat we wel en niet mogen doen tijdens de tocht.
Het is dus niet de bedoeling om de manatees als je ze ziet actief aan te raken, het liefst tijdens het zwemmen alleen zachtjes de armen te gebruiken en niet de benen omdat de kans groot is dat je een van de andere snorkelaars raakt of de manatees.

We vertrekken iets voor 10 uur met Captain Bryan die een stukje vaart en ons dan eerst even in het water wil hebben om te kijken of wij genoeg controle hebben tijdens het snorkelen (lees alleen met de handen bewegen) en om ons daarmee te helpen krijgen wij allemaal een zwemslurf om het evenwicht te bewaren  en deze sessie is ook bedoeld om ons vertrouwt met het water te maken. Wij klimmen via het trappetjes de boot weer op en gaan bij verschillende aftakkingen van Kings Bay op zoek naar Manatees maar zonder resultaat, wij zien wel diverse schildpadden maar helaas de eerste 3 kwartier geen manatees.
Bryan maakt meerdere opmerkingen dat het natuurlijk wilde beesten zijn dus waar zouden ze dan wel kunnen zitten en bij ons begint toch wel een gevoel te ontstaan van desillusie, stel dat we er inderdaad geen een zien.

Dan vaart Bryan een aftakking in waar 3 soortgelijke boten liggen als de onze dus daar moet wat zitten. Wij krijgen te horen dat er een moeder en kind zit. Bryan zijn voorkeur was om de groep op te splitsen in kleinere groepjes maar aangezien wij de 4e boot zijn denkt hij nu dat wij als de andere groepen geweest zijn wij als gehele groep het water in gaan. Boot 1 en 2 gaan er weer vandoor en terwijl de snorkelaar van boot 3 nog in het water liggen gaan wij rustig het water in. De capitein van boot 3 laat weten dat moeder en kind onze kant opkomen en zij gaan het water uit en wij blijven rustig in het water liggen, met de bril en snorkel in het water.

Opeens zie ik een gigantische vlek onder mij door komen, dat moet mama zijn, ik zie haar rug en staart erg goed maar heb haar voorkant gemist. Iedere keer als ik mama spot zie ik alleen haar derriere ook interessant maar de voorkant zou ook leuk zijn. Wij zijn nu alleen nog in het water als groep en de overige boten zijn weg. Na een minuut of 10 gaan wij het water uit en het grootste gedeelte van de groep (waaronder Ronald, Chantal en Wim) hebben beide gezien en iedereen is razend enthousiast met name over de baby. Vanaf de boot heb ik wel vol zicht op de baby en wij staan allemaal vanaf de boot te kijken hoe de baby zich voortbeweegt als Bryan aangeeft dat doordat er geen andere groep is gekomen wij het beste weer het water in kunnen gaan en dan in 2 groepen opgesplitst.
Chantal en ik gaan met de eerste groep met Bryan mee, hij heeft een onderwatercamera bij zich en er vindt recht voor Chantal en mijn neus een enorme ontdekkingstocht van de baby plaats op Bryan, het is zo geweldig mooi om dat recht voor je ogen te zien gebeuren, het meisjes baby gaat zelfs zo ver dat ze Bryan een knuffel/kus op zijn gezicht geeft. SUPER!

Wij wisselen af met het tweede gedeelte van de groep (met Ronald en Wim) en doordat een wat oudere man aan boord blijft, zeg ik tegen Chantal dat zij nog een keer het water in mag als zij wil, en dat doet ze dan ook direct. Ook bij deze groep vertoont het meisje haar kunstjes en dit keer valt ze op Ronald en geeft hem ook een kus op zijn gezicht. Ook Chantal krijgt een "kus" op haar benen. GAAF!!

 

Moeder Manatee blijft wel voortdurend in de buurt maar laat haar meisje haar gang gaan. Dan is het ook voor de tweede groep de tijd om eruit te komen en staat de klok opeens al op 12.00 (de tijd dat wij zo'n beetje terug moesten zijn). Aan boord kijken wij nog naar moeder en dochter waarna Bryan voorzichtig de boot weer uit de aftakking vaart en wij na een kleine tocht aanmeren bij het dock.

In het winkeltje nemen wij naast de cd met foto's (Bryan heeft vrijwel alleen fotos gemaakt omdat het zicht voor video te beperkt was) nog wat souvenirs voor Chantal mee (kettinkje en beeldje) die een mooie herinnering zullen zijn ons deze speciale tocht.

Wij kleden ons weer aan en lunchen bij McD, onderweg in de auto bellen wij even naar paps en mams/opa en oma in Nederland om over deze mooie ontmoeting te vertellen, komen onderweg in een gigantische regenbui terecht met zicht vele malen minder als onder water bij de manatees, maar gelukkig gaat ook hier alles goed, en na een kleine 2 uur arriveren wij weer bij de villa, waar het wel mooi weer is vandaag waardoor wij nog lekker in het zwembad kunnen nagenieten van deze tocht.

Sávonds een hapje bij ichiban, chinees buffet en dan houden wij het voor gezien, deze dag was heel erg speciaal.   WE LOVE MANATEES

Relaxte dag valt wat de middag betreft in het water

Deze dag zouden wij rustig houden en het begint erg goed, ik lig vanaf half 9 bij het zwembad, Ronald is rond dezelfde tijd wakker maar blijft binnen zitten want heeft gisteren voor zijn PS4 spel FIFA 2015 via de iPhone een gratis kaart binnengehaald waarover hij maar niet uitgepraat raakt via de whatsap met zijn vrienden. Ik weet wat een van de eerste dingen gaat worden die hij gaat doen wanneer wij thuis zijn :)

Het is erg warm buiten, ik kan het normaal gesproken prima aan die warmte maar ik denk dat ik rond 10 uur al 4 x even in het zwembad ben gegaan om op te frissen.
Wim en Chantal slapen echt uit (zo vader, zo dochter) en als Wim vertrekt om wat boodschappen te gaan doen, waarschuw ik Ronald en Chantal dat als ze nog willen zwemmen dat ze dan niet te lang moeten wachten want ik hoor en zie in de verte de onweer opkomen.

Afgelopen dagen is het vaak aan het einde van de middag slechter weer, niet zo maar even zoals we gewend zijn een buitje en dat het daarna weer opklaart maar het blijft vaak behoorlijk hangen. Vandaag is het slechtere weer er al vroeg in de middag ipv aan het einde van de middag en daardoor besluiten wij toch om maar even wat te gaan doen, keuze valt op Florida Mall om een uitgebreid kijkje te nemen bij A&F en Hollister.

Tijdens de rit horen wij in de auto alvast de vooraankondiging van de back to school acties die eind juli gaan beginnen, wij zijn eigenlijk net te vroeg in Florida om echt te kunnen profiteren van de stapelkorting acties zoals wij ze 5 en 2 jaar geleden hebben meegemaakt. Dit in combinatie met de ongunstige verhouding dollar/euro betekent dat wij een stuk minder enthousiast de credit card laten wapperen en ook kritischer zijn over de eventuele aankopen. Daar waar wij 2 jaar geleden nog moeite hadden om te kiezen wat mee te nemen omdat de keuze echt enorm was) komen wij nu net met 1 shirt voor Ronald, 1 polo voor Wim en 1 shirt en soort vest voor Chantal bij de kassa. (Diana, ik heb nog niet iets kunnen ontdekken wat echt de moeite waard is om je te appen)

Als wij vertrekken uit de Mall is het eigenlijk de bedoeling eerst nog even naar de villa te gaan voordat wij uit eten gaan, maar wij komen in zo'n ontzettende drukte terecht voor de aansluiting naar de I-4 dat wij besluiten om rechtstreeks door te rijden naar de Outback in Clermont.
Deze Outback ligt wel wat verder weg maar is zalig rustig en met een hele relaxte bediening dus het ietsje omrijden wat ons betreft.
Als Wim schuin achter een truck met oplegger van een landbouwvoertuig rijdt, vertelt hij nog over de enorme drukte vanmorgen op de weg toen hij boodschappen ging halen en er 2 mobile homes werden vervoerd. Over een stukje waar hij normaal gesproken 10 minuten over doet heeft hij ruim een half uur over gedaan omdat het vervoer van de mobile homes zo breed was dat er geen andere auto's op de tweebaans weg langs konden.
Omdat wij een heuvel oprijden, blijft Wim schuin achter de truck rijden in plaats van hem in te halen en dat is maar goed ook, want de oplegger krijgt een klapband recht voor ons, waarbij allerlei stukken band de lucht in vliegen en vlak naast ons op de weg terecht komen en Wim gelukkig genoeg ruimte heeft om er langs te manoeuvreren. Wat is dat schrikken, een helse klap en de bestuurder van de truck stuurt heel goed meteen naar de kant, wij gaan ook naar de kant om even te vragen hoe het met de bestuurder gaat, hij is ook enorm geschrokken maar verder is alles goed, wij hebben letterlijk wat stukjes band op de voorkant van de auto maar verder geen schade. Als Wim de truck wel had ingehaald hadden wij de hele band waarschijnlijk vol op de auto gehad met wie weet wat voor gevolgen en schrik, echt even een engeltje op de schouder.

Wij eten weer erg lekker bij de Outback en gaan daarna naar huis en vroeg naar bed want morgenochtend moeten wij om 7 uur in de auto zitten want wij gaan snorkelen met manatees (tenminste dat hopen wij) 
Welterusten

Universal part 2, Applebees en Twistee treat

Vandaag op verzoek van Ronald en Chantal, staat er weer een dagje Universal op het programma.

Heel vroeg starten we niet maar we zijn toch al rond kwart over 9 in de studios.
Terwijl Wim met de kinderen de Rock it in gaan, voor hun eerste achtbaan, loop ik terug om Shrek 4d te gaan doen want de wachtrij toen wij 5 minuten eerder langs liepen stond op 10 minuten. Als ik echter er ben staat de wachttijd op 25 minuten wat gelijk is aan de wachttijd bij de Rock it , en dat vind ik echt te lang voor Shrek dus ik loop op mijn gemak terug.

Ik zoek een plekje in de schaduw, want het is al erg warm en maak gebruik van de gratis wifi mogelijkheid om een video voor een collega die binnenkort 40 jaar bij het bedrijf werkt via de whats ap te versturen omdat het mij niet lukt om deze via de mail door te sturen naar een andere collega die wat leuks voor haar aan het regelen is. (als je 25 jaar of langer bij ons bedrijf werkt, wordt je lid van de zogenaamde olifantenclub en aangezien de vrouwelijke collega die binnenkort 40 jaar bij ons werkt in het bestuur zit van deze olifantenclub heb ik heel toepasselijk een videoboodschap voor haar opgenomen in Busch Garden bij de olifanten LOL)

Wat kun je nog meer doen terwijl je aan het wachten bent op de trillseekers, ik bel met de ING want Wim zijn credit card doet het al een aantal dagen niet dus ik denk dat ondanks dat wij van te voren hebben aangegeven dat wij naar USA gaan deze toch geblokkeerd is. (Gelukkig hebben we nog wat andere credit cards dus de uitgaven konden gewoon door gaan :)) Ik heb het fraude nummer van de ING opgeslagen in mijn telefoon want ook toen ik een aantal Groupon en Living Social acties thuis had betaald was mijn kaart geblokkeerd, met 1 telefoontje naar dit nummer zou het opgelost moeten zijn , en als de thrill Seekers uit de achtbaan komen die volgens Chantal echt veel te langzaam gaat en dus niet echt spectaculair meer is en wij drinken gaan halen doet Wim zijn credit card het inderdaad weer.

Wij lopen rustig een deel van het park door, gaan naar ET, the Simps ride (blijft leuk), Men in Black (Chantal had de topscore van ons 4én) en gaan via de single rides lane nog een keer in de nieuwste attractie van HP. Wij staan in de single riders lane omsingeld door een van de vele groepen Braziliaanse of Argentijnse jeugd,, die zich na 1 opmerking dat dit toch echt de single rides lane is dus dat ze niet als hele groep zich kunnen verplaatsen zich niet meer laten horen. Als wij uit deze attractie komen heeft het fors geregend, wij zijn net op tijd om de draak vuur te kunnen zien spugen en gaan daarna een hapje eten voor de lunch.

De wachttijden bij de attracties die we hier nog willen doen zijn echt te erg, minstens 45 minuten maar sommige inmiddels 120 minuten, daarom besluiten wij met de HP trein naar het andere park te gaan. Ook dit duurt wat langer dan de vorige keer en als wij na een klein half uurtje bij het andere park zijn, zit er onweer in de lucht en zijn alle buiten attracties gesloten met als gevolg dat de paar overgebleven binnen attracties ook nu megawachttijden hebben. Wij kijken het even aan maar besluiten dan toch om het park te verlaten, omdat er nog meer onweer wordt verwacht, wij hebben tenslotte 14 dagen toegang dus behalve de $17 parkeerkosten per dag kunnen wij in en uit wanneer we willen, we bespreken later dan of we bijvoorbeeld vanavond nog terug willen of rustig een hapje gaan eten of thuis blijven.

Wij gaan naar de villa en relaxen wat bij het zwembad ook al is het weer niet geweldig maar het onweert hier niet en het is droog.

We overleggen rond half 7 en we besluiten om niet meer terug te gaan maar ergens een hapje te gaan eten. Wij komen uiteindelijk bij Applebees terecht, een prima keuze. Al via meerdere blogs goede berichten hierover gehoord en die kunnen wij alleen maar bevestigen.

Vandaag boden zij gratis sampler appetizers aan en die smaakten goed, het ene was met garnalen en de andere lekker maar voor ons toch iets meer een dessert ipv een appetizer want het waren churro's met warme chocolade saus.

Wij hebben een menu genomen waarbij wij ook weer 2 appetizers krijgen en daarnaast genieten van een sirloin steak (Ronald), chicken tenders (Chantal) en een prima gekruide kipfilet met garnalen (Wim en ik). De menu's zijn leuk geprijsd (voor 2 personen betaal je inclusief 1 appetizer $ 20) maar belangrijkst het smaakt allemaal erg goed en de sfeer is relaxt. Hier gaan wij zeker voordat de vakantie afgelopen is nog een keer eten.

Wij besluiten het toetje te gaan halen bij de Twistee treat, bij deze ijswinkel langs de weg in de vorm van een grote  ijsco staat op elk moment van de dag dat wij langs rijden wel een rij en ook deze naam ben ik regelmatig op meerdere blogs tegen gekomen en wij begrijpen na deze stop waarom. Het ijs is erg lekker, smelt door de hitte wel erg snel dus de volgende keer nemen wij het niet in een hoorntje maar in een "cup".

Wij taaien af naar de villa waar Chantal via de tv een van haar favoriete tv series kan kijken (pretty little liars) , ik haal de leesachterstand van de andere blogs in en vul dit blog terwijl Ronald en Wim zich vermaken op de iPad en iPhone.
Morgen blijven wij in principe weer een dagje relaxen in en om de villa. Nog 10 daagjes genieten!!!

wekiva river kano tocht en shop till you drop

Wij vertrekken vroeg en ook al zijn wij door drukte op de weg niet zo vroeg als we van plan waren, om iets over 9 uur komen wij aan bij de wekiva rivier.

Daar waar we bij onze eerste kanotocht volledig werden geholpen, gaat het hier allemaal er wat "losser" aan toe en ontvangen wij de peddels en de reddingvesten en er wordt uitgelegd waar wij de kano's kunnen vinden en dat wij op de rivier rechtsaf moeten gaan om eerst tegen de stroom in te peddelen voor 1 uur en dan om te keren zodat wij terug de stroming mee hebben.

Wij rijden door naar de plek waar de kano's staan en waar vandaan wij het water in gaan en zien behalve een groep aasgieren niemand. Zo'n groep aasgieren geeft je wel een heel beschermend gevoel, voordat je het water op gaat, NOT!!

Deze kano's zijn lichter dan de metalen die wij de vorige keer hadden en "schommelen" sneller dan de eerste keer, dus het is weer even zoeken naar het juiste evenwicht maar het lukt en wij gaan op "pad" en houden rechts aan als we de rivier opgaan.
Doordat de kano's minder stabiel aanvoelen en wij tegen de stroom op gaan is het best zwaar.
Al gauw spotten wij de eerste schildpad en er zullen er nog vele volgen, zelfs zo veel dat wij stoppen met ze te fotograferen.

Het is een ontzettende mooie omgeving, waarbij we naast de vele schildpadden een krokodil, diverse vogels, een slang (in het water)  en boven in de bomen een heel groot spinnenweb zien.

Na ruim 50 minuten vinden wij het mooi geweest en keren wij om, dit gaat een stuk makkelijk, de stroom neemt ons rustig mee en wij hoeven alleen af en toe even bij te sturen.

Ook op het water heeft rechts voorrang (wat ons betreft) dus als er op een gegeven moment van rechts een krokodil langs komt, geven wij hem netjes voorrang. Het is dezelfde die wij op de heenweg hebben gezien maar waar hij toen dicht onder bomen lag is hij nu aan het zwemmen, op de foto's is goed te zien hoe lang deze is en hoe dichtbij wij waren omdat zowel Wim als ik een camera mee hebben.

Echt weer helemaal super, wij gaan verder terug, en voordat wij de aftakking bereiken waar wij weer aanmeren zien wij nog een kleine gator, waarvan Chantal beweert dat hij echt heel schattig uit zijn ogen kijkt.

Wij meren aan en leveren bij het camping winkeltje de spullen weer in en hebben allemaal van deze tocht volop genoten.

Onderweg terug naar huis overleggen we wat we gaan doen, we besluiten te gaan shoppen bij de Premium omdat we daar toch langs komen en na eerst op het foodcourt geluncht te hebben want zo'n kanotocht maakt hongerig, gaan wij wat uurtjes shoppen.

We slagen dit keer goed en voor ieder van ons gaat er wat mee in de auto, hier een foto van de buit.

Wij komen aan in de villa, waar we naast de pasta van Olive Garden die gisteren meegenomen is in de doggybags ook genieten van pasta van di papa.

Na het eten nemen de kinderen nog een duik in het zwembad en sluiten wij de dag weer volledig tevreden af, wat een mooie tegenstelling toch, eerst kanoén in de wilde natuur en daarna shoppen, zo lekker!!!

zwembadgevecht en Orlando Eye, Madame Tussauds en Sealife

Vanmorgen allemaal eerst lekker uitgeslapen en na een rustig begin en een laat ontbijt, is het tijd voor een zwembadgevecht.

Chantal gaat als een echte ridder te paard met harnas de strijd aan tegen de 2 rivalen.

Uiteindelijk keert de jeugd zich tegen de oude garde en wie delft dan het onderspit, juist ja, de jeugd heeft de toekomst.

In de namiddag betrekt het weer en breken wij op bij het zwembad en besluiten op pad te gaan met de vrijkaarten die wij gekregen hebben voor de Orlando Eye in combinatie met Madame Tussauds en Sealife bij de bestelling van de Universal kaarten. Dit "complex" is vanaf mei open en alles ziet er nog spik en span uit.

Wij gaan als eerste naar Madame Tussauds. Chantal en ik zijn in Amsterdam ook geweest toen One Direction tijdelijk in Amsterdam aanwezig waren. Nu eens kijken wie er hier zijn.

Sommige zijn er maanden mee bezig om het te regelen maar wij hadden echt geluk, we mochten zo maar even op bezoek bij de Amerikaanse president.

Tot grote verrassing voor Chantal staat de gehele One Direction band hier ook, nog steeds met zijn 5en terwijl ze toch al enige tijd weer met zijn 4en zijn. In Amsterdam mochten wij net 10 seconden een fotomoment hebben maar hier kan ze helemaal los gaan, eerst een gewone foto met de band, daarna met haar telefoon, dan nog een gewone foto met Nial en dan een selfie met Nial, een gewone foto met Harry en een selfie met Harry, die band die maakt toch heel wat los in huize Hagman.

Ieder gaat met zijn eigen favoriet op de foto, totdat helaas mijn camera aangeeft dat de batterij op is, vergeten op de oplader te zetten gisteren, dus geen fotos meer maar gelukkig kunnen de kinderen met hun telefoon nog wel door gaan.

Na een klein uurtje staan wij weer buiten en gaan naar Sealife.
Ook hier lopen wij door heen, het is aardig maar wij zijn blij dat wij vrijkaarten hiervoor hadden want na een half uur staan wij weer buiten.

Wij hebben een tijdslot gekozen om in de Orlando Eye te gaan tussen 8 en 10 sávonds en gaan daarom eerst lekker uitgebreid eten bij Olive Garden. Helaas dus ook zonder foto's maar zowel de appetizer, de soep/salade en het hoofdgerecht smaakten ons allemaal geweldig, wij hebben voor het eerst ook 2 doggybags meegenomen omdat wij niet alles op konden en het is ongetwijfeld morgen ook nog prima om met een stukje eigen vlees en salade thuis verder op te eten.

Om kwart voor 9 zijn wij weer terug bij Orlando Eye die nu heel mooi verlicht is en waar wij naar het zien van een korte 4d film naar het rad gaan. Wim gaat zonder enig probleem mee in de achtbanen maar dit is dan toch iets waar hij geen liefhebber van is, toch gaat ook hij mee. 
Het is een enorme hoogte en wij zijn net iets te vroeg want anders hadden wij een spectaculair uitzicht op het vuurwerk van de pretparken gehad maar dit was ook mooi om te doen.

Na weer een geslaagde dag gaan wij morgen vroeg op pad om te gaan kanoén dus welterusten.

PS: Bedankt voor alle reacties tot nu toe, het is al meerdere keren op andere blogs aangegeven maar het maakt het bloggen zoveel leuker en ook al is het elke dag een klus, het is de moeite waard.

Seaworld en downtown Disney

Vandaag niet wakker gebeld voor het leveren van ijsblokjes en wij ontbijten rustig met een eitje s'morgens buiten. Chantal en ik spotten een enorme roofvogel in de boom maar tegen de tijd dat ik de camera op scherp heb staan, vliegt hij helaas weg over het dak.

Wij vertrekken richting Seaworld en komen in de drukte van de 4 terecht waardoor wij uitwijken en via de 536 en international drive rijden, scheelt behoorlijk wat tijd en daardoor zijn wij ondanks het uitslapen en drukte op de weg toch nog rond kwart over 11 binnen bij Seaworld.

Allereerst weer een achtbaan want bij de Kraken valt de wachttijd mee, ik pas weer traditiegetrouw op de spullen en loop een rondje om de rest van de wachttijden te bekijken, het is best druk vooral met grote groepen jongens en meiden uit Brazilie en Argentinië.
In de tussentijd kijk ik ook wanneer de shows beginnen zodat wij dat kunnen combineren (ja, dat plannen op zo'n dag valt nog niet mee :)).

Na de kraken valt de wachttijd bij de achtbaan de Manta mee, dus terwijl Wim en de kids voor hun 2e thrill van de dag gaan, loop ik daar weer een rondje en kom bij de dolfijnen terecht. De opzet is nu veranderd, je kunt ze nu niet meer voeren maar daardoor is het gedeelte waar je zo naar toeloopt wel groter geworden en als ze zin hebben komen ze dus nu net zo dichtbij als vroeger tijdens het voeren. De verzorgers gooien terwijl ik er sta speelgoed voor de dolfijnen in het water waardoor ze erg speels aan de gang gaan. I love it, dus in plaats van dat ik op tijd terug ben om de rest van het gezelschap op te vangen, staan zij nu als ik eindelijk mij los kan rukken van de dolfijnen op mij te wachten. Als ik meld dat ik bij de dolfijnen ben geweest is dat natuurlijk reden om nog even met zijn 4en te gaan kijken, waarbij een van de dolfijnen ons helemaal nat spat met zijn speelgoed, geweldig!!

 

 

Vervolgens gaan wij op pad naar de show van Shamu, de orka's, het blijft indrukwekkend om te zien wat voor show er wordt neergezet en ook al weet ik dat er tegenstanders zijn die geloven dat de beesten beter af zijn in vrijheid, kan ik mij echt niet voorstellen dat de beesten hier slecht behandeld worden en als ik zie hoe speels ze zijn denk ik oprecht dat zij het naar hun zin hebben hier.
Wim neemt mijn fotocamera over want hij heeft zijn fototoestel niet meegenomen en maakt de fotos zodat ik vol kan genieten van de show (en hij maakt toch de betere foto's als prof. fotograaf :)) Wij zitten net aan de bovenkant van de soak zone en worden wat nat (echt zout dat water!)

Als wij het Shamu stadion uitlopen komt er een hele dreigende zwarte lucht aan dus tijd voor een hapje en een drankje. Als wij weer naar buiten komen is de grootste dreiging voorbij zonder dat het echt heeft geregend en wij doen een attractie Wild Arctic een soort van simulator waarbij je in een helicopter over de ijspool vliegt met zijn vieren (waar de tassen gewoon mee mogen, haha)

De dolfijnenshow begint bijna dus dat wordt onze volgende stop, deze show is dezelfde die wij 2 jaar geleden ook hebben gezien, maar ook dit blijft prachtig om naar te kijken.

Dan nog een keer in de manta omdat de wachtrij slechts 10 minuten is waarbij ik door Ronald zijn felle kleur shirt ze weer spot voordat ze echt de lucht in gaan en na deze ride gaan wij naar huis.

Thuis aangekomen heeft het flink geregend en alles is kleddernat ook druppelt het nog wat waardoor de bbq niet naar buiten kan om gebruikt te worden dus daarom wordt het vlees maar gewoon in de keuken gebakken en eten wij voor het eerst sinds wij in de villa's zitten binnen aan tafel. Het smaakt er allemaal niet minder om.

Wij besluiten na het eten nog "even" naar Downtown Disney te gaan, nu had ik op wat blogs al gelezen over de verbouwing en drukte met parkeren maar op zaterdagavond is het dus echt druk. Maar ook hier is alles weer op en top geregeld en bij alle verkeerslichten staan politiemensen het verkeer te besturen en ook al moet je nu aan de andere kant van de weg parkeren, het wordt allemaal goed begeleid. Wij vragen ons af of dit nu iedere avond zo is of dat dit nu speciaal is voor de zaterdag.
Wij lopen Downtown Disney in waar de verbouwing al duidelijk begonnen is en wij al hele stukken niet meer herkennen, op veel plekken wordt live muziek gespeeld en het is af en toe drukker dan in menig pretpark afgelopen weken. Met name de rij bij het nieuwe T-REX restaurant is enorm, wij nemen binnen even een kijkje en het ziet er erg mooi uit.

Legoland en Disney store zitten er nog en wij gaan daar naar binnen want dat maakt altijd vrolijk. Chantal ziet alvast een knuffel van iejoor die zij dolgraag mee wil nemen maar degene die zij het liefst wil is best groot dus hij wordt genoteerd en wij kijken naar het einde van de vakantie wel of deze aangeschaft kan worden (zoek de verschillen van de week nog naar een concert van Ariana Grande en nu weer met een knuffel??)

Na een kleine 2 uurtjes te hebben rondgelopen houden wij het voor gezien, wij komen zeker nog een keer terug en dan op (hopelijk) een iets minder druk moment. Het is absoluut nu al erg aan het veranderen maar zeker de moeite van een bezoek waard.