31 juli nog een rondje Miami met even grote schrik en de reis

31 juli
Na een redelijke goede nacht (want het is toch anders met zijn vieren op een kamer in 2 queensize bedden) word ik rond half 9 wakker en probeer via de mifi online in te checken voor onze vlucht van Londen naar Brussel  Het blijkt dat wij al door British Airways ingecheckt zijn en ik kan de stoelen die voor deze vlucht geboekt staan niet online wijzigen. We gaan kijken of we dat later vandaag op het vliegveld kunnen laten veranderen bij een balie van BA want we hebben nu stoel 7A, 8A, 9A en 13A, hoe onlogisch!!. Ook al is het maar een uurtje, je wilt toch het liefst bij elkaar zitten of in ieder geval 2 aan 2 en niet zoals het nu neergezet is. Voor de vlucht van Miami naar Londen met Virgin had ik gisteren al ingecheckt maar wij hadden al van te voren stoelen met extra beenruimte geboekt dus eigenlijk was het niet echt nodig.

Rond half 10 komt de rest in actie want we willen om 10 uur gaan ontbijten en dan na het ontbijt nog wat uurtjes op verschillende plekken in Miami rondkijken.
Mooi op tijd gaan we ontbijten en het ontbijt is prima maar eerlijk gezegd niet zo luxe en veelomvattend als ik zou verwachten voor een Hilton. Wij moeten de vouchers van het ontbijt op tafel neerleggen en kunnen ons gang gaan bij het buffet, we laten allemaal een eitje maken door de kok en nemen wat fruit, zoete broodjes of pannenkoekjes. Als wij genoeg hebben ontbeten wordt de rekening bij ons neergelegd, waarop de prijs voor het ontbijt met de pen is doorgehaald en de vouchers eraan vast zijn geniet. De prijs voor 4 personen was $100, waarop Ronald zegt voor dat bedrag hebben we gisteren bijna avond gegeten in plaats van ontbeten. Je bent toch gek als je dat bedrag voor dit ontbijt gaat betalen. Er worden nog meer vergelijkingen gemaakt door hem met de all-in vakanties in bijvoorbeeld Griekenland en Turkije waarbij het ontbijt minstens zo uitgebreid en goed is als hier maar waar je voor dat bedrag de hele dag eten en drinken hebt. Geweldig!! Maar toch leuk om een keer meegemaakt te hebben en zeker omdat wij dit bedrag er niet voor hoeven te betalen.

Wij checken uit na het ontbijt, laten de koffers achter bij de portier en gaan op pad, ik zoals afgelopen 3,5 week met een tas, waarin mijn handtas zit, waarin dit keer vanwege ons vertrek naast mijn mobiel en portemonnee ook onze paspoorten inzitten . Ik doe altijd mijn fotocamera in een zijvak van de tas zodat ik die snel kan pakken. Onze eerste stop brengt ons bij de wijk Coral Gables naar het Biltmore hotel. Wij parkeren de auto vlakbij de golf court waar Bill Clinton graag een balletje slaat en gaan het hotel in, lopen een rondje in de lobby, waar toevallig van een model fotos worden gemaakt en kijken in de volières waar schitterende vogeltjes zitten. Ook nemen wij nog even een kijkje bij het zwembad en dan nemen wij nog een ijswatertje uit de lobby en gaan weer naar buiten. Wij rijden daarna nog een rondje in deze wijk waar hele mooie huizen staan en bij een open groot veld is zelfs een golfbaan aangelegd zodat een aantal villa's hun eigen golfbaan voor de deur hebben.

Vervolgens rijden wij naar het Financial District waar wij verschillende gebouwen even van dichtbij willen gaan kijken. Het lukt ons om de auto op een straat afstand van de hoofdstraat te parkeren en wij lopen eerst even naar een mooie uitzichtplek toe op het water voordat wij richting de hoofdstraat lopen. Wij maken een toiletstop in het Mariott hotel waar op de toilet in de spiegel een tv te zien is dus daar maak ik even een foto van en doe de fotocamera in plaats van in het zijvak in de tas in de tas zelf. Buiten aangekomen lopen wij naar de hoofdstraat en staan meteen bij een gebouw wat op ons lijstje staat dus ik pak de camera uit mijn tas en maak wat fotos van het gebouw. Wim en Ronald lopen even naar binnen en ik wil de camera terug stoppen in het zijvak maar mijn tas staat open omdat ik daar net de camera uit heb gehaald en ik zie mijn handtas niet in de tas zitten. Ik schrik mij echt dood, het zal toch niet zo zijn dat ik net gerold ben, gvd... (ik hoor mij zelf meteen de woorden van gisterenochtend nog tegen Alison zeggen, ik ben Amsterdamse dus wel wat gewend). Ik ren achter Wim en Ronald aan naar binnen en roep dat mijn handtas weg is. Wim denkt dat ik hem wellicht in het Marriot vergeten ben en wil die kant op rennen maar ik weet zeker dat ik dat niet heb gedaan en ik heb echt niet gemerkt dat er iemand uberhaupt in mijn buurt is geweest maar twijfel nu opeens heel erg of ik hem vanuit de auto wel in mijn tas heb gedaan, dus met een spurt terwijl het letterlijk begint te donderen boven onze hoofden rennen wij eerst ruim 5 minuten terug naar de auto. Tijdens deze spurt, waarbij 5 minuten dan erg lang duren, gaat er van alles door mijn hoofd, het is 3 uur smiddags, als ik inderdaad gerold ben hoe krijgen we dan in godsnaam gedurende de paar uur die we nog hebben 4 paspoorten geregeld, dat gaat nooit lukken, wat moeten we dan, pffff.

Wim is als eerste bij de auto en gelukkig ben ik alleen zo blond geweest om de handtas met alles erin gewoon midden op de dag in Miami in de auto te laten liggen!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat was dat enorm schrikken, en nadat met name ik ben bijgekomen en Wim, Ronald en Chantal het erover eens zijn dat ik toch ook vandaag weer voor het nodige avontuur heb gezorgd (LOL) gaan wij nog even terug om rond te kijken bij een aantal andere gebouwen maar dit doen wij wel erg snel want het gedonder boven onze hoofden wordt steeds harder en het begint zachtjes te regenen. Voordat de bui echt losbarst zitten wij weer in de auto (met tas en handtas erin :))

Het blijft lang erg hard regenen en daarom besluiten wij rustig wat te gaan eten en daarna nog even een milkshake en/of frozen yoghurt te halen en daarna in plaats van nog een tussen stop te maken maar naar het hotel terug te gaan waar wij vanwege diezelfde regen geen duik meer nemen in het zwembad maar ons omkleden in het hotel en daarna een uurtje vroeger dan gepland richting het vliegveld gaan. Wij zitten zoals al aangegeven recht tegenover het vliegveld en zijn er binnen 10 minuten maar zien op de andere rondwegen van het vliegveld enorme files staan. Wij leveren de auto in (ook hier is het erg druk maar worden we vlot geholpen) en om 6 uur zijn wij de koffers kwijt (die weer direct doorgelabbeld zijn naar Brussel) en hebben de boarding passen in ons bezit, maken een stop bij de counter van BA waar ze ons prima helpen door ons voor de vlucht van Heathrow naar Brussel op 2 rijen te zetten in plaats van op 4 verschillende plekken achter elkaar en krijgen daar ook meteen onze boarding passen mee voor deze vlucht.
Wij gaan nog niet door de douane naar de gate en blijven nog even wandelen en rondkijken in het grote gedeelte van het vliegveld, hier nemen we ook nog wat te eten, waarna we een anderhalf uur voor vertrek door de douane gaan. De check bij de douane gaat redelijk vlot en bij de gates aangekomen is het erg druk. We vinden nog wel een plek voor ons vieren en blijken bij een Nederlandse opa en een oma te zitten die met hun 5 kleinkinderen ieder jaar op vakantie gaan in Florida. Zij vliegen met BA naar Heathrow en hebben in ieder geval 1 uur vertraging want vliegvelden van Tampa en Orlando zijn de hele dag (of een groot gedeelte van de dag) door noodweer dicht (geweest) en alle vluchten worden nu via Miami uitgevoerd.
Ik informeer even bij de Virgin balie maar de bedoeling is dat wij nog steeds volgens planning om iets over 9 gaan boarden om om 21.50 te vertrekken. Uiteindelijk begint het boarden van onze vlucht vrijwel gelijktijdig met de vertraagde vlucht van BA en aangezien de 2 gates naast elkaar zitten is het erg druk. Wij worden per rij opgenoemd en gaan met de midden rijen waar wij zitten als een van de laatste het vliegtuig in, en zitten om 21.45 in het vliegtuig (helaas geen extra stoel vrij naast ons) we missen het slot en gaan uiteindelijk met 3 kwartier vertraging de lucht in.

Ronald begint meteen met slapen want dat helpt in combinatie met de luchtziekte tabletten het beste om te voorkomen dat hij ziek wordt. Hij maakt dan ook geen gebruik van het entertainment systeem en van de maaltijd die aangeboden wordt (aan die maaltijd heeft hij ook niet echt iets gemist, beef of kip terriyaki, die beiden niet echt geweldig waren). Ik begin wel met een filmpje kijken maar besluit dan toch ook na een uurtje te proberen wat te slapen, helaas lukt dat niet echt, voor mij zit een vader die alleen reist met 2 kleine kinderen waarvan het meisje van een jaar of 2 dat recht voor mij zit, de hele reis negatieve geluiden heeft gemaakt, de ene keer was het huilen en de andere keer intens hoesten, vervelend voor haar maar ook voor mij, want het lukte mij niet om die geluiden buiten te sluiten. Als ik regelmatig achterom kijk, zie ik dat Wim en Chantal ook beide voortdurend wakker zijn, de enige die goed lijkt te slapen is Ronald, erg lekker voor hem. De vlucht gaat verder prima en van de 3 kwartier vertraging wordt er een half uur onderweg ingehaald.

Wij hadden een overstaptijd van 2 en half uur, dus nog steeds 2 uur en een kwartier, dat moet makkelijk lukken maar dat viel dus fors tegen. We moesten van terminal 3 naar terminal 5, dit gaat per bus maar daar leek de wachttijd zoals die  bij een gemiddelde Universal attractie. Gelukkig konden wij nog net met bus nummer 2 mee maar we waren echt de laatste die erbij konden. Aangekomen bij terminal 3 moesten wij naar een bepaald gedeelte toe waar wij weer in een gigantisch rij kwamen te staan, dit was een rij waarin je boarding passen werden gecheckt, waarbij de rij zonder overdrijven zeker een uur duurde. Voordat wij in die rij kwamen stonden we eerst te wachten totdat wij in de boarding pass rij mochten aansluiten waarbij medewerkers van het vliegveld op zoek waren naar passagiers die naar NY of Miami moesten. Voor ons mocht een stel wat om 14.00 uur vloog uit de rij om via de fast track te gaan (het lijkt net een attractiepark) en aangezien onze vlucht om 13.55 vertrok liet Wim onze instapkaarten zien aan de medewerker, hij zij dat hij zo bij ons zou terugkomen omdat hij eerst even verder moest voor NY en Miami reizigers. In de tussentijd kwam de rij weer in beweging en leek het erop alsof wij in de enorme rij voor de boardingpassen moesten aansluiten, maar wij schoten een andere medewerker aan van het vliegveld en lieten onze boarding passen zien waarna zij ons verwees naar de fast track rij, daar waren we binnen 5 minuten door de boarding pas controle en kwamen toen bij de douane check terecht waar we ook ruim 15 minuten hebben staan wachten voordat we erdoor waren. Uiteindelijk waren wij 10 minuten voor boarding aanvang bij het gate gedeelte waar wij even wat te drinken hebben gehaald en wat chips hebben gegeten. Daarna begon het boarden en zijn we met 20 minuten vertraging uiteindelijk de lucht ingegaan. Voordat we de lucht in waren, waren Chantal, Wim en ikzelf al aan het slapen, het uurtje in de lucht hebben wij ook nog even wat powernaps gedaan en om iets over 4 landen we op Brussel.

Voordeel van Brussel, de koffers zijn er heel erg snel en omdat op zondagmiddag de shuttle van van der Valk niet rijdt was de afspraak dat wij contact met ze zouden opnemen zodat zij een taxi zouden sturen (dit zou dan wel op onze kosten zijn maar via hun bemiddeling slechts rond de 12 euro kosten) Het duurde best wel lang voordat ik contact had maar na het contact was de taxi er zo en om kwart voor 5 zijn wij bij het van der Valk hotel. Terwijl ik afreken met de taxi chauffeur, die eerst even binnen heeft gecheckt of hij geen voucher van het hotel krijgt, staan wij bij de balie waar een uiterst geïrriteerde Nederlander een uitrijdkaart eist en aangeeft dat hij de taxi niet betaald omdat het niet zijn probleem is dat de shuttle niet rijdt. Op zich heel vreemd want dit staat heel duidelijk op de site en ook toen wij incheckten is dat meteen aan ons gemeld, de medewerker aan de balie is uiterst beleefd en geeft aan dat hij het nu zal regelen met de taxichauffeur maar dat bij een volgende keer de kosten echt voor meneer zelf zijn. De man loopt zonder wat te zeggen met zijn uitrijdkaart weg en aangezien ik net zelf de kosten heb betaald, maak ik daar uiteraard een opmerking over tegenover de medewerker. Hij vraag mij of onze taxichauffeur er nog is, maar deze is al vertrokken. Als compensatie biedt hij ons een drankje in de bar aan en dat vinden wij prima voordat wij op weg gaan. Hij zoekt onze autosleutel op, want bij het arrangement dat wij geboekt hadden zat ook een autoschoonmaakbeurt en daarvoor hadden wij de autosleutel achter gelaten. Het opzoeken van de sleutel duurt best lang maar hij komt tevoorschijn en met een uitrijdkaart en de sleutel gaan wij vast de garage in om de koffers in de auto te zetten, waarna wij wat zullen gaan drinken op het terras en dan richting huis gaan.
Bij de auto aangekomen staat onze auto er nog net zo bij als dat wij hem 4 weken geleden hebben neergezet, niets geen wasbeurt of iets dergelijks, tja, we gingen toch sowieso weer naar boven maar ik ga vast vooruit, terwijl Wim en de kinderen de koffers regelen. Bij de balie aangekomen schrikt de medewerker als hij mij weer ziet en vraagt of er iets niet in orde is, ik geef aan dat de auto niet gewassen is, waarna hij zegt, dat meent u niet, hij pakt het visitekaartje van zijn manager en vraagt mij om onze gegevens, zodat hij haar op de hoogte kan brengen van dit "probleem" want dit kan echt niet vind hij. Hij belooft mij dat ik maandag of dinsdag via zijn manager wat krijg te horen, dus onder het genot van een drankje op het terras zien Wim en ik ons zelf al terugkomen voor een weekendje Brussel, haha. We zullen zien.

Om iets voor 6 rijden we de snelweg op en zien we hoe het onderweg gaat, na 10 minuten in de auto liggen zowel Ronald als Chantal te slapen (Chantal met Iejoor want die hebben wij meteen in Brussel voor haar uit de koffer gehaald)

en uiteindelijk rijden wij in een keer door naar huis. Alleen de laatste 15 minuten heeft Wim het echt zwaar doordat vlak bij huis, de brug opengaat op de snelweg en wij daardoor 5 minuten stilstaan terwijl de zon al fijn laag staat. Ik hoef het stuur niet over te nemen en om precies 8 uur stappen wij ons eigen huis weer in, 20 uur daarvoor stonden wij op het vliegveld in Miami de koffers in te leveren en nu zijn we weer thuis.

We hebben een geweldige reis zo en weten het zeker

Nogmaals bedankt voor het volgen en alle reacties en tot een volgende keer!!

30 juli vertrek uit Davenport, reis naar Miami voor laatste overnachting in Florida

Met vertraging maar hier is donderdag 30 juli

Aangezien alle koffers al ingepakt staan, slapen wij rustig tot een uur of 9 door. Officieel moeten wij om 10.00 uur eruit maar van (stuiterbal) Alison, de beheerster hebben wij doorgekregen dat het niet erg is als dat een uurtje later wordt.

Wij ontbijten op ons gemak en doen de laatste spulletjes in de koffer en Wim geeft aan dat als we toch alle tijd hebben hij wel langs de kust naar Miami wil rijden. Hij kijkt even op de computer ongeveer de route na en tegen half 11 willen we wegrijden als Alison net langs komt om even een check te doen. Wij geven aan haar de sleutel en na gedag te hebben gezegd en van haar een waarschuwing te hebben gehad vooral op mijn tas te letten in Miami (waarbij ik zeg dat ik uit Amsterdam kom dus echt wel uit kijk) vertrekken wij.

Na een kleine eerste 10 minuten gereden te hebben staan wij volledig stil op de 4, de weg die we rijden om naar de kustweg te gaan. Ruim 40 minuten zit er nauwelijks beweging in waardoor wij eigenlijk pas om iets over half 12 echt wegrijden uit de omgeving van Orlando.

We rijden via de A1A en maken een stop bij Cocoa Beach, het surfparadise maar vanwege het weer (bewolkt) is het niet al te druk op het strand en de zee is ook rustig.

Na deze stop besluiten wij toch maar eerst te gaan lunchen, na de lunch (bij Subway) is het inmiddels al 14.00 uur dus checken wij toch even hoe ver het nog is na Miami, want vanmorgen hebben we niet gekeken hoelang we onderweg zouden zijn via deze route. De navigatie geeft aan dat via de snelweg wij nog een reistijd van 3 uur voor de boeg hebben. Dan is de keuze snel gemaakt, de weg langs de kust duurt nog veel te lang en we gaan via de snelweg verder, tot de conclusie komend dat deze omweg in combinatie met de file ons veel te veel tijd heeft gekost.

De reis op de snelweg gaat volgens de aangegeven tijdsplanning dus rond 5 uur zijn wij dichtbij ons hotel. Wij rijden voorbij de mooie skyline van Miami en zien dan ons hotel aan de ene kant van de snelweg en het vliegveld aan de andere kant van de snelweg.
Er staat een Lufthansa A380 vol in zicht geparkeerd en daar rijden wij zo langs (Chris, meteen aan Julian gedacht :)) de foto is net te laat maar je ziet hem nog een klein stukje.
De laatste 10 minuten zijn nog even druk op de weg maar dan komen we aan bij het Hilton, waar we de nacht gaan doorbrengen.

Bij het inchecken, vragen wij naar het ontbijt want dat hebben wij via booking.com relatief goedkoop bijgeboekt tijdens het reserveren van de kamer en eerst wordt er aangegeven dat er geen ontbijt bijzit maar als wij aangeven dat er volgens ons wel ontbijt was bijgeboekt, wordt er even extra gecheckt en blijkt toch dat er inderdaad ontbijt bij is en wordt uit een hele andere hoek een enveloppe op naam met 4 vouchers voor het ontbijt gegeven. Wij zitten op de 10e verdieping en hebben een schitterend uitzicht op het zwembad, het meer en op de skyline van Miami. De kamer is voor de rest prima met 2 queen size bedden.

We trekken de zwemkleding aan en gaan een duik nemen. Beneden aangekomen maken wij eerst een wandeling in de tuin, die  ons een heel goed uitzicht op het vliegveld geeft en zien ook een speciale jogging route. Wim wil dit nog wel gaan lopen morgen maar ik heb de sportkleren al ingepakt en aangezien wij een lange reis voor de boeg hebben lijkt mij dat geen goed idee. Daarna brengen wij een half uur in het zwembad door alvorens naar boven te gaan en ons te gaan omkleden voor het eten.

 Er is geen gratis internet in het hotel en de mifi van onze eigen internet is traag dus het duurt even voordat wij een adres hebben gevonden van een Longhorn Steakhouse in de buurt, maar uiteindelijk lukt het en om half 8 zitten we in het restaurant, waar Wim en Ronald besluiten om voor deze laatste avond de Porter Speciaal samen te nemen van 30 oz (= 850 gram!!) Chantal en ik doen het rustig met een gewone steak :)

Het smaakt allemaal prima en na een kleine 2 uur staan wij weer buiten en geeft Ronald aan dat het nog echt te vroeg is om naar het hotel te gaan. Wij besluiten daarom om naar Collins Avenue te rijden want daar zijn we bij het begin van de vakantie geweest en dat is bekend terrein want we willen niet in Miami ergens op de bonnefooi naar toe terwijl het donker is.

Wanneer we de brug overkomen richting Collins Avenue hebben wij een heel mooi uitzicht op de skyline van Miami nu alle lichten van de gebouwen aanstaan, op 1 gebouw verschijnen zelf dansende vrouwen. Het uitzicht vanuit de auto maakt dit ritje deze kant op al de moeite waard. 

Wij vinden een parkeerplaats op een gunstige stek (2 straten van Collins Avenue af ) en parkeren daar de auto voor ruim anderhalf uur voor nog geen $3. Wij lopen naar de Ocean Drive en daar kijken vooral Wim en Ronald hun ogen uit naar de mooie auto's en ander soorten koplampen die in grote aantallen voorbij komen :).
Bij diverse bars wordt gedanst door (semi) professionele danseressen en bij sommige bars staan rijen voor de deur om naar binnen te komen en iedereen moet zijn id laten zien alvorens bij de bars naar binnen te kunnen. Ook worden hier bij de diverse restaurants en bars mega grote cocktails geschonken maar wij houden het bij een rondje lopen en een gewoon frisje voordat wij weer terug gaan naar de auto.  Goed idee van Ronald om nog even vanuit het restaurant wat te gaan doen want het was erg leuk om dit in de avond te zien. Ronald vind het jammer dat Miami zover weg is want anders was dit wel een hele leuke plek geweest om met zijn groep vrienden naar toe te gaan als ze over 2 jaar hun eind examen hebben gedaan. Hij voeg dan wel toe dat het ook jammer is dat je dan 21 moet zijn om alcohol te mogen drinken want dat zijn ze tegen die tijd ook nog lang niet, LOL.

In het hotel aangekomen genieten wij nog even van het uitzicht op de skyline van Miami maar fotos maken lukt helaas niet want daarvoor is de afstand te groot.

Om iets over 12 doen wij het licht uit en gaan slapen.

Kelly park met tubes, toch nog 1 rondje shoppen en laatste avond uiteten in Clermont Outback

Omdat wij morgen deze geweldige villa gaan verlaten en het weer redelijk eruit zag, stond vandaag in de ochtend een bezoek aan het Kelly Park op het programma.
Hoe vroeger hoe beter voor het wildlife maar toch doen wij iets rustiger aan en staan om 9.30 bij de banden.
Hier kun je voor $5 een band huren, die je dan in de auto meeneemt het park in. Even wat proppen in de achterbak en 1 op de achterbank en dan rijden we het park in.

We parkeren de auto en gaan dan met de banden op zoek waar wij het water op kunnen. De bewolking van de ochtend is inmiddels helemaal verdwenen en het is erg mooi weer geworden, lekker!!. Na wat heen en weer geloop zien wij waar je het water in kunt gaan. Het begint net wat druk te worden en na wat fotos te hebben gemaakt berg ik de camera op want deze versie kan nog niet tegen water, en ook al zou Wim het wel leuk vinden om een go-pro aan te schaffen, we doen het dit keer zonder verdere foto's op het water.

Het water is erg verfrissend, het riviertje is gemiddeld zo'n 3 meter breed maar de diepte blijft beperkt tot ongeveer 1 meter. Met een hele rustige stroming ga je op de band zitten en drijf je in principe heel relaxt van het begin van het riviertje door de natuur naar het einde van het riviertje (een kleine 20 minuten).  Als wij eenmaal op de band zitten en rustig het riviertje afkabbelen is het prima, totdat Wim een botsing krijgt met een overhangende tak waardoor hij uit evenwicht raakt en met een mooie beweging met band en al omzwiept, wij gieren het uit van het lachen en moeten uitkijken dat wij vanwege het harde lachen ook niet omgaan. Wim vervolgt zijn weg hangend op de band ipv zittend. Onderweg zien wij heel veel spinnen (en daar zijn ze zo dol op), wat vogels en vissen, en Wim en ik spotten nog een schildpad maar daar blijft het bij. Misschien ook maar gelukkig want om nou een krokodil te zien vanaf een band, nee, ik denk dat onze voorkeur dan ligt bij de kano's!!.

Nadat wij een paar keer de route hebben gedaan houden wij het voor gezien, het is inmiddels bijna 12 uur en fors drukker geworden want vele mensen hebben eten en drinken bij hun en brengen hier de hele dag door (er zijn ook bbq's). Wij zien onderweg nog een eekhoorn die op een picknick tafel met een plastic tas van andere bezoekers aan het stoeien is om het eten uit die plastictas te halen, terwijl de eigenaar van de tas waarschijnlijk gewoon op een band in het water zit, schitterend!!

We gaan nog even een stop maken bij de McD voor een lunch want daar krijg je echt trek van zo'n paar uurtjes in dat frisse water en shoppen dan nog bij Premium Outlet voor wat dingen die wij bij de andere Premium Outlet niet in juiste maat konden vinden, dus heel gericht even geshopt bij American Eagle, Calvin Klein, Tommy H en DKNY. Alleen bij de 1e en laatste slagen wij. Na wat heen en weer gediscussieer krijgt Chantal de tas die zij gisteren bij DKNY heeft gezien, want het blijkt inderdaad een hele mooie tas te zijn die zij ook best voor school kan gaan gebruiken, pfff, meisjes van 13 (bijna 14!)

Wij taaien af naar de villa, waar ik de nieuw aangeschafte DKNY tas en Iejoor samen in een vak van de koffer krijg, en het grootste gedeelte van de koffers inpak.

Ook hebben we besloten dat wij voor morgen een hotel in de buurt van het vliegveld nemen. De prijzen zijn daar een stuk vriendelijker dan in Miami zelf en we gaan toch het grootste gedeelte van de dag weer op stap dus waarom dan zoveel geld uitgeven. We hebben geboekt voor een overnachting in het Hilton Miami inclusief ontbijt en een kamer met uitzicht op het meer waaraan dit hotel ligt dus wij zijn benieuwd.

Wij gaan de laatste avond eten bij onze favoriet de outback en genieten weer van een prima maaltijd, als wij vragen of wij de honey mustard sauce ook ergens kunnen kopen, krijgen wij te horen dat dit speciaal voor de outback wordt gemaakt en dat dus helaas niet gaat, erg jammer want wat is die saus toch lekker.

Dit was de laatste update vanuit het huis in Davenport waar wij een hele fijne vakantie hebben gehad, helaas zat het weer de laatste week niet zo mee maar ondanks dat hebben wij een toptijd gehad.  Morgen op ons gemak richting Miami, voor 1 overnachting want dan vrijdagavond vliegen wij om 22.00 weer via London naar Brussel om daar op zaterdagmiddag rond 16.00 te landen.
Ik zal nog wel over de laatste daagjes bloggen maar ik weet niet of dat morgen al wordt, dus vast bij deze, alle trouwe volgers en vooral degene die bijna altijd hebben gereageerd heel hartelijk dank voor jullie lieve, leuke reacties en voor degene die nu van hun vakanties genieten, ik wens jullie nog heel veel plezier en ik blijf jullie volgen. Nogmaals bedankt en voor het thuisfront, we bellen nog even xxxx

Laatste keer Universal en shoppen & Olive Garden

Vandaag een kort verslag want wij zijn druk bezig met alvast de eerste spullen in te pakken (bah!) en te kijken naar welk hotel wij in Miami of omgeving de laatste nacht doorgaan brengen.

Omdat het vorige keer zo goed was bevallen om vroeg in Universal te zijn, stonden wij ook vanmorgen weer om 8.00 voor de deur (laatste dag dat onze kaarten geldig zijn). Nu was de andere kant van het park aan de beurt, de Minions stond bij onze binnenkomst al op 45 minuten en aangezien wij deze 2 jaar geleden al hebben gedaan slaan wij deze gekte over.
Het trio begint weer met de achtbaan de rock it, (10 minuten wachttijd) daarna doen wij de transformers (wachttijd 5 minuten)  en terwijl het trio in de mummy gaat (5 minuten) loop ik even bij Macy's binnen en neem een kijkje in de bibliotheek LOL.
Vervolgens door naar de Simpsons ride (10 minuten) en dan door naar MIB (waar een storing er voor zorgt dat wij hier ruim 20 minuten staan. We gaan nog even op de foto bij de bus van HP voordat wij door de muur verdwijnen en de trein nemen naar het andere park. Daar aangekomen doen de thrill seekers nog even de dragon achtbaan en dan begint het te enorm te hozen.

Het ziet er verder overal grauw uit en daardoor beslissen wij unaniem dat dit dan het moment is om Universal te verlaten. Als de regen iets minder wordt gaan wij naar de auto en rijden daarna naar de outlet die dichtbij in de buurt zit, we eten wat en gaan daarna een aantal winkels in en komen bijna bij elke winkel wel met wat naar buiten. Rond half 5 (bijna 3,5 geshopt) rijden wij nog naar Disney Downtown om daar de knuffel voor Chantal te kopen (Iejor) en omdat het ook weer begint te regenen gaan wij daarna meteen door naar het restaurant Olive Garden.
Wij eten hier weer erg lekker en vertrekken daarna weer richting de villa maar niet zonder nog een stop te hebben gemaakt voor een lekker ijsje (ook al regent het weer).

Thuisgekomen kijkt Chantal pretty little liars en ik maak een start met het inpakken van een van de 4 koffers. Ook kijken we naar een mooi hotel in de buurt van miami voor onze laatste overnachting maar aangezien we nog niet geslaagd zijn, ga ik nu nog even verder surfen.

Tot morgen!

Relaxen, schieten, shoppen en Longhorn

In de ochtend doen we rustig aan en het zonnetje komt nog met enige regelmaat door de bewolking heen dus ik vermaak mij prima met mijn e-reader onder de lanai. Wanneer wij willen gaan brunchen begint het echter net te regenen dus in plaats van buiten te eten verhuizen wij naar binnen.

Wij gaan vanmiddag naar de schietbaan zodat Wim en Ronald kunnen gaan schieten. Chantal en ik kunnen vanachter een glazen wand kijken, de foto's zijn daarom niet van super kwaliteit. Er zijn ook fotos en videos door Wim en Ronald zelf gemaakt maar die kan ik nu niet makkelijk toevoegen. Nadat Wim en ik ons geregistreerd hebben (er moeten 2 volwassenen aanwezig zijn om een minderjarige te mogen laten schieten) krijgen Wim en Ronald oorbeschermers en een bril en kiezen uit op wat voor soort "doelen" ze willen schieten (papier met schijfjes, schietschijven, mensomtrek maar ook zombi's behoren tot de mogelijkheden) en mogen aangeven met wat voor soort wapen ze willen schieten. Ze krijgen na de 1e keuze van het wapen een hele korte uitleg over het wisselen van de patronen en vertrekken dan met een soort van gereedschapkistje met het wapen en de patronen naar de afgesloten schietbaan. Wim en Ronald schieten uiteindelijk met 2 wapens (springfield + Glock 19- 9mm) 50 patronen op 3 verschillende doelen. (ze mogen in principe onbeperkt van wapens wisselen, zolang deze hetzelfde kaliber heeft, maar dit moet wel weer aan de counter gebeuren en daarom blijft het beperkt tot 2. Ze vonden het leuk om een keer te doen en Wim helemaal want eindelijk kon hij zijn zoon weer eens met iets verslaan :)) Ronald vond het ook erg spannend want je staat wel met echte munitie te schieten (en het knalt ook de hele tijd om je heen). Het spelen op de computer is voor Ronald toch makkelijker dan dit, want als ze afspreken dat hij op de ronde schijf rechtsboven zal richten, raakt hij keurig netjes de middelste schijf 3 x op een rij in plaats van de schijf rechtsboven.

Na deze schietervaring gaan wij nog een uurtje naar een outlet en slagen daar zomaar bij Calvin Klein en Tommy H. Voor ieder van ons, zit er uiteindelijk iets in de tas.

Wij willen vanavond gaan eten bij Longhorn Steakhouse (restaurant dat vaak voorbijkomt bij andere bloggers) maar als wij op de 192 aankomen, staat er een enorme wachtrij en de verwachte tijd voor aanschuiven aan een tafel ligt tussen de 40/45 minuten. Daarop besluiten wij op zoek te gaan naar een andere Longhorn uit de drukte en komen uit bij de Longhorn in Wintergarden waar wij binnen 20 minuten naar toe zijn gereden en waar het zalig rustig is.
Wij genieten van een prima maaltijd en gaan dan naar huis, het was een "knallende" rustige dag :)

Vroege vogels in Universal, relaxen en Seaworld als toetje

Voor Twinmom & Jacintha: de naam van het Braziliaanse restaurant is Cafe Mineiro (er zijn 2 filialen wij waren naar degene op de 8204 Crystal Clear Lane, de andere zit op de InternationalDrive).

Alberdina: het middel tegen luchtziekte is inderdaad te koop bij de WalGreen en heeft een oranje verpakking (sinaasappelsmaak kauwtabletten) en heet dramamine

Erg leuk dat er zoveel trouwe volgers zijn! Bedankt voor alle vormen van reacties, het is altijd leuk om deze s'morgens te lezen.


Wij staan vanmorgen weer bijtijds op want we willen (lees de kids) vroeg in Universal zijn.
Wij gaan om half 8 op weg en komen om iets over 8 op de plaats van bestemming aan.

Wij gaan vandaag eerst naar Island of Adventure want 2 jaar geleden stond de hulk op de laatste dag op het verlanglijstje van Chantal maar deze ging toen door onweer niet door.
De 2 keer dat wij dit jaar in Universal zijn geweest hebben wij eerst Harry Potter gedaan of was de wachtrij bij de hulk ons echt te lang (moet ik zo lang op die tassen passen :))
Dus missie 1 vandaag  is de Hulk, bij binnenkomst wachttijd 10 minuten dus meteen 2 x achter elkaar, die wordt niet meer afgepakt! Daarna door naar Spiderman, wachttijd 10 minuten, blijft een leuke 4D ride, vervolgens gaan Ronald en Chantal samen in de Fear of Fall,wachttijd 5 minuten en daarna gaan Wim, Ronald en Chantal in de Riptide Falls (waar je soaked uitkomt) wachttijd 10 minuten. Ik pas even voor het soaked worden want heb genoeg water afgelopen dagen gehad wat mij betreft, en zij komen inderdaad met behoorlijke natte shirts de attractie uit.

Wij lopen door naar HP, waar Chantal en Ronald samen een butterbeer delen, het hoort erbij maar echter lekker kunnen wij het toch niet echt vinden. Wij komen aan bij the forbidden journey waar de wachttijd op 45 minuten staat maar omdat wij de attractie al kennen, kiezen wij voor de single riders kant en staan na 15 minuten weer buiten.

Ik pas vervolgens weer op de tassen terwijl de anderen in de achtbaan van HP gaan, 2 x zowel in de rode als in de blauwe kant, wachttijd 10 minuten. Zo, dat gaat erg vlot zo, lekker, wij kijken of er nog iets op ons verlanglijstje staat aan deze kant van het park maar dat is niet het geval, dus wij nemen de Hogwart Express (HP trein) naar de Universal studios.
Bij de trein is bijna geen wachttijd, je loopt een stuk door het station (zogenaamd het station bij de school) en ongeveer na 10 minuten stap je in de trein om te vertrekken en kom je na een korte rit met een leuke scene in de trein aan op het station in Londen.
Daar aangekomen gaan wij ook weer de Harry Potter attractie in en ook hier kiezen wij de single riders (gewone wachttijd 30 minuten, single riders nog geen 10 minuten) Dit is een ideale oplossing als je de attractie al kent, ik zou adviseren altijd wel eerst een keer in de gewone wachtrij te gaan staan want dan kom je echt langs hele mooi nagemaakte filmscènes maar als je dat al een keer gezien hebt dan is de single riders een prima oplossing, je wordt dan vrijwel rechtstreeks naar de instapplek geloodst en wordt wel als groep gesplitst maar de attractie gaat zo snel en je zit zo vast dat je toch niet heel veel deelt tijdens de attractie.

Als wij buiten zijn, gaan wij even aan deze kant de verschillende winkeltjes en straatjes in en ook hier geldt wat is het toch mooi gemaakt.
Intussen zijn de wachttijden van alle andere attracties fors opgelopen en zitten er nog maar een paar onder het half uur maar het merendeel is rond de 45 minuten. Wij overleggen en besluiten eruit te gaan, we staan liever van de week nog een keer vroeg op om dan lekker alles vlot te doen aan deze kant van het park dan nu uren te blijven wachten.

We maken een lunchstop bij McDonalds en sluiten af met een lekkere shake en nemen thuis een duik in het zwembad. Onderweg staat een super enthousiaste "bordenaanwijzer", echt geweldig om te zien.

Na een uurtje relaxen betrekt het weer en begint het te regenen.

Wij vermaken ons nog even binnen en volgens de weerberichten wordt het vanaf een uur of 6 beter en daardoor besluiten wij vanavond nog een keer naar Seaworld te gaan om de avondshow van Shamu mee te maken.
De kaarten van Seaworld kunnen wij vandaag voor het laatst gebruiken dus het is voor deze vakantie betreft nu of niet meer. Wij gaan rond half 6 weg en eten een snelle pizza bij Cici's pizza en zijn om iets voor 7 uur in het park, wij kunnen in de rij bij de ingang parkeren en dat verzacht het feit dat wij ondanks deze late aankomst alsnog de volle $17 parkeerkosten moeten betalen.

Als eerste wordt meteen 2x de manta gedaan (wachttijd 10 minuten), terwijl ik even geniet van het aquarium en daarna gaan wij via de manatees en de krokodillen (die blijkbaar ook bezoek hebben gehad van Harry Potter, zie foto) naar de kraken maar die is dicht vanwege een technische storing, helaas.

Dan door naar Antartica, de thuisbasis van de pinguïns waar de wachttijd 25minuten is waardoor wij twijfelen of wij hier in zullen gaan omdat de show om 20.45 begint en het inmiddels 19.55 is. Wij besluiten wel te gaan, uiteindelijk staan wij om 20.40 weer buiten en gaan dan in de "Bouma-pas" naar de andere kant van het park, waar wij net op tijd aankomen. Wij zoeken een plek en gaan dan genieten van deze show.
De show van de orka's  (One ocean) van overdag is altijd erg indrukwekkend maar deze nieuwe avondshow (Shamu's Celebration light up the night) evenaart die show zeker. Ik heb even geprobeerd wat fotos te maken maar de afstand was met mijn camera niet te overbruggen dus heb ik gewoon verder van de show genoten, maar voor de Florida gangers, ik zou deze show echt niet overslaan als je liefhebber bent van Seaworld.

Wij zijn heel blij dat wij, eigenlijk speciaal voor deze show toch nog even een kort bezoek aan Seaworld hebben gebracht.  Wij gaan het park uit (want na de show gaat het park dicht) en besluiten de avond nog even gezellig af te sluiten door nog een klein hapje bij een Outback in de buurt van Seaworld te gaan eten in de vorm van wat appetizers en snacks (quesadillas, aussie fries & ahi (tonijn)). Het smaakt erg lekker allemaal en wij kunnen als wij weer naar de villa vertrekken op de snelweg (4) zo doorrijden omdat door het kleine hapje wij de uitloop van de overige parken hebben gemist :).
Het was een prima lange dag! Nu eens zien wat wij morgen gaan doen, want het aftellen gaat nu hard! Nog 4 dagen in Davenport voordat wij weer richting Miami gaan voor de laatste dag.

Pannenkoeken, regen, wat zon, regen en Braziliaans steakhouse

Vandaag zouden wij het rustig aan doen en kijken wat de dag ons brengt. Als ik om 9.00 wakker wordt en het zonnetje tussen de wolken door schijnt ga ik rustig buiten liggen, het is goed uit te houden doordat er wind staat die ook zorgt voor meer aanvoer van bewolking en na een uurtje ga ik terug naar binnen want het zit inmiddels behoorlijk dicht. Het is absoluut niet koud maar ik lees binnen op mijn gemak de reacties op het blog, waarvoor bij deze allemaal weer bedankt,  (met Chantal gaat het weer helemaal goed, het groene spul van de EHBO heeft prima gewerkt en de 2 steken zijn nu nog maar kleine puntjes en doen sinds gisteren ook geen pijn meer) en lees de blogs van de andere Florida gangers waaruit blijkt dat ook gisteren in andere delen van Florida het weer erg slecht was.

Ik schakel de tv aan om te kijken of er op een van de ruim 1800!! kanalen iets leuks uitgezonden wordt en op ABC is het Harry Potter weekend dus terwijl de andere ook wakker worden (Ronald en ik waren al ongeveer tegelijkertijd wakker) blijft de 1e HP film aanstaan. Altijd grappig om die weer te zien terwijl je dan in Universal ook deel uitmaakt van deze wereld.

Inmiddels is de bewolking zo fors geworden dat het regent en dat betekent dat wij ons ontbijt, die vandaag uit pannenkoeken bestaat gemaakt door Wim binnen opeten.

 

 

 

 

De regen verdwijnt weer na een uurtje en dan zwemmen we wat en liggen nog een anderhalf uur bij het zwembad waarbij we bespreken wat we nog verder gaan doen.

 

Wim heeft nog een verjaardagskado tegoed (schieten in een schietclub en Ronald mag dan meedoen) en wij kijken via internet naar de mogelijkheden en het blijkt dat "jeugd" alleen mag schieten als er 2 volwassenen aanwezig zijn en toestemming geven. Wij besluiten later op de dag even naar een schietclub te rijden om te kijken en verder te informeren naar de mogelijkheden en willen vanavond naar een Braziliaans restaurant waarbij het vlees aan tafel van spiezen worden afgesneden, vooral Ronald (gek op vlees) wil dit graag een keer doen, wij vinden een restaurant met goede recensies en een redelijke prijs want de meeste Braziliaanse steakhouses met dit principe zijn behoorlijk geprijsd.

 

Wij gaan aan het einde van de middag naar de Orlando Gun Club, als wij onderweg zijn wordt de lucht voor ons weer zwart en 5 minuten voordat wij het parkeerterrein oprijden van de schietclub gaat de waterkraan weer wijd open. Aangezien dit bezoek echt alleen informatief is blijven Chantal en ik in de auto zitten, terwijl Wim en Ronald naar de ingang sprinten.

Na een minuut of 10 zijn zij terug, de ergste bui is dan weer voorbij maar het regent nog steeds door. Binnen is veel informatie gegeven  en de bedoeling is om later deze week in de middag hier terug te komen zodat Wim en Ronald kunnen gaan schieten (maar Chantal en ik moeten dan wel mee in verband met de toestemming voor Ronald).

 

Omdat wij heel dicht bij de outlet zitten waar Chantal de Uggs heeft gezien die zij wil hebben en het nog net iets te vroeg is om te gaan eten, rijden wij naar de outlet toe. De regen is inmiddels weer fors, dus Wim en Ronald zetten ons af, op zoek naar een parkeerplek en wij spreken af dat zij ons weer ontmoeten bij Victoria Secret (als wij er toch zijn, nog even een blik werpen :)).

Chantal en ik proberen door deels overdekt te lopen de grootste hoeveelheid regen te ontwijken (en eerlijk is eerlijk, het meeste valt naast ons in plaats van op ons :)) In de Uggs store is de aankoop snel geregeld, want de keuze was al gemaakt en wij vervolgen weer zigzaggend onze weg.

Bij VS is het druk en als de mannen ons gevonden hebben, hebben wij nog niets iets speciaals gezien waarvoor wij in de rij willen gaan staan. Omdat we toch al weer ruim een half uur verder zijn, zigzaggen wij met zijn 4en terug naar de auto, want we krijgen best trek, waarbij Wim het laatste stuk dat volledig open is alleen doet zodat hij de auto haalt en wij op hem afsprinten vanuit onze schuilplaats. Echter het voorkomt niet dat wij behoorlijk nat zijn want de bui is weer heftig.

 

 

 

Na het Braziliaanse restaurant is het nog een kwartiertje rijden en er is een garage onder het restaurant waardoor wij niet meer door de regen hoeven.

Wij krijgen een uitleg over het systeem waarbij de tip wordt gegeven om niet te veel gebruik te maken van het buffet want men komt met 14 verschillende soorten vlees aan spies langs.

Het is een heel leuk principe waarbij het ene stuk vlees meer bevalt dan het andere, maar het geheel is wel erg gezellig om te doen. Er lopen continu 2 mannen rond met "zwaarden" die vragen of je het vlees wil wat zij op dat moment bij hun hebben, je kunt ook met een groene en rode kaart op je tafel aangeven of je wel of niet een nieuwe ronde vlees wilt hebben.

 

Wij maken tussendoor een praatje met een van de mannen Hugo, die aangeeft dat ook de "pineapple with cinnamon" op spies aan te bevelen is als dessert.

Nu lopen Ronald, Chantal en ik al de hele vakantie te dollen over "ananassen", Chantal vindt alles waar een ananas op staat leuk en sinds Nick & Simon bij the Voice kids het woord "ananass" hebben gebruikt met zoveel overtuiging alsof het de Engelse vertaling is van het woord ananas (N&S!!), is dit een term die wij vaak gebruiken als wij iets zien waar een ananas op staat. In het restaurant staat de tv aan op een Braziliaanse zender waar op een gegeven moment een filmpje wordt gedraaid met als muziek bijna dezelfde muziek als het nummer Julia van Nick & Simon, erg grappig in combinatie met de aanbeveling voor het dessert.

Nadat Ronald nog voor afsluiting nog een speciaal stukje vlees aan Hugo heeft gevraagd, vraag ik of wij de "ananassen" straks kunnen krijgen, tot grote hilariteit van Ronald en Chantal. Ik corrigeer mij vlot maar we schieten allemaal vreselijk in de slappe lach. De "ananassen with cinnamon" is overigens erg lekker en na deze gezellige ervaring gaan wij weer huiswaarts.

 

 

 

Dagje waterballet in Busch Garden

Vandaag was het idee om voor de laatste dag naar Busch Garden te gaan, maar niet te vroeg zodat we tot laat zouden blijven (het park is op vrijdag en zaterdag tot 0.00 open). Als wij opstaan is het buiten volledig bewolkt en als Wim terugkomt van brood halen voor het ontbijt heeft hij al een gigantische bui onderweg gehad. Wij kijken naar de weersverwachtingen voor Tampa en besluiten ondanks de niet zo goede vooruitzichten toch te gaan, want de toegangskaarten voor BG (en Seaworld) zijn nog maar 3 dagen geldig.

Wij vertrekken rond half 11 en rijden ongeveer een half uurtje later het noodweer in, en het is echt noodweer, het regent fors en er komt geen einde aan. Na een half uur rijden wordt de regen eindelijk wat minder maar het blijft doorregenen. Het noodweer komt ons letterlijk achterna dus daar gaan we ook bij BG mee te maken krijgen. Topoverleg in de auto, de kinderen willen toch graag naar BG want het zal toch op een gegeven moment echt wel beter worden en er zijn ook nog wat shows die we kunnen kijken.

 

We halen bij de dollar family die we dichtbij BG zien 4 poncho's en rijden door naar de parking. Het regent nog steeds en er zijn al veel auto's weer weg want er is ruimte genoeg op het parkeerterrein. We parkeren precies in de rij waar het treintje stopt dat je naar de ingang brengt, trekken onze poncho's aan en stappen in de trein, nadat vertrekkende gasten allemaal met poncho's aan zijn uitgestapt.

 

We gaan eerst wat drinken en wat eten en kunnen dan door naar een show Iceploration in een theater dus dan zitten we droog. Echter zoals de titel al aangeeft is het ijskoud in het theater, er wordt geschaatst op ijs, dus de poncho's kunnen uit maar jammer genoeg hebben wij geen vestje mee of iets om het wat warmer te krijgen. De show is mooi maar het bleek dat wij deze 2 jaar geleden al hadden gezien.  Als wij na ruim 40 minuten weer buiten komen regent het nog steeds en gaan wij in de safaritrein (zitten wij weer droog).
Tijdens deze toer, waarbij wij  giraffen, neushoorns en nog ander wild zien, stopt het met regenen en daarom gaan wij bij het volgende station eruit, zodat de eerste achtbaan opgezocht kan worden.

 

Het is de Kumba, ik pas weer op de tassen en de wachttijd is slechts een minuut of 5 dus snel staan Wim, Ronald en Chantal weer naast mij. 

Ik vraag of zij nog een keer willen en Ronald en Chantal willen dat zeker en zullen dan voorin gaan  zitten terwijl Wim een sanitaire stop houdt (door spanning of door al dat water?).

Ik probeer een foto te maken van de frontrow maar het gaat zo snel dat het waarschijnlijk niet te zien is (als ik hem vergroot zie ik toch Ronald en Chantal uiterst rechts vooraan zitten, maar dat komt alleen omdat ik weet dat Ronald zijn felgele shirt aanheeft).

Als Fonald en Chantal eruit komen staat Tal haar gezicht eerder op huilen dan lachen en ik denk eerst dat zij het niet fijn vond om helemaal vooraan te zitten, maar ze meldt dat ze volgens haar 2x gestoken is in haar rug en dat het heel veel pijn doet. Ze heeft een jumpsuit aan dus we kunnen niet makkelijk kijken op haar rug maar Wim ziet wel al dat het heel erg rood is dus wij gaan direct op zoek naar de EHBO post.

Daar aangekomen is het inderdaad duidelijk dat zij 2x op haar rug is geprikt door een wesp die vlak voor de start bij de Kumba in haar jumpsuit is gevlogen zonder dat zij het gemerkt heet en  haar 2 x heeft gestoken (Chantal heeft al een panische angst voor wespen in Nederland sinds zij als kleuter een keer gestoken is dus als zij iets had gezien had zij echt wel gereageerd.)
Wij krijgen een pipet met groen smeersel erin wat op de bulten gesmeerd moet worden tegen de pijn en zwelling (er zit geen angel in) , er wordt gemeld dat het nog wel even pijn blijft doen alvorens het spul zijn werk doet, in een aparte behandelkamer smeer ik het erop en dan komen even de echte tranen van pijn en de schrik maar daarna gaat het weer redelijk.

 

Chantal heeft even geen zin om een achtbaan in te gaan en daarom gaan we de kangeroes voeren, ook nog iets wat we graag willen doen.
Onderweg komt een eekhoorntje nieuwsgierig kijken of er wat te halen valt, terwijl het weer begint te regenen.
Wij gaan de kangeroes voeren en net als het bakje voer bijna helemaal op is, wordt ons verzocht om de ruimte te verlaten omdat er (weer) onweer aankomt.

 Wij zien dat er over 20 minuten een show zou moeten beginnen aan de andere kant van het park (want door het naderende onweer zijn alle buitenattracties weer dicht) en lopen daarom door wederom een fikse regenbui naar die kant toe. Het park ligt er verlaten bij want iedereen is aan het schuilen.
Wij maken de doorsteek bij de gorillas omdat je daar aan een kant het chimpansee/gorlla verblijf in loopt en aan een andere kant er weer uitloopt om toch proberen om een glimp van de beesten op te vangen maar behalve schuilende mensen zien wij geen aap, totdat er vlak voor ons in de bosjes een geluid van apen te horen, hahaha, het blijken 2 negroide jongens te zijn die proberen hun familie die voor ons loopt te soppen in de regen te laten schrikken, erg lachwekkend en zo lopen wij toch lachend verder in de regen die echt naar beneden stort.

Bij de show aangekomen gaan wij na even wachten het theater in, vanwege het enorme slechte weer hebben zij de aanvangstijd wat verschoven en begint de show een half uurtje later, maar in tussen zitten wij binnen op een mooie droge plek (terwijl de gympen van de mannen en schoentjes van Chantal doorweekt zijn) in dit keer een prima temperatuur.
De show met allemaal dieren is erg leuk ( night critters) maar er mag niet geflitst worden dus ik besluit gewoon maar van de show te genieten. Na afloop kun je nog even langslopen bij sommige "sterren"die meegespeeld hebben met de show, waarvan sommige geaaid mogen worden maar andere ook niet :)

Als wij uit dit theater komen regent het nog licht maar wanneer wij vragen om de weersverwachtingen krijgen wij te horen dat er alles aan gedaan wordt om de achtbanen snel te kunnen inzetten want er komt nog meer slecht weer aan.
Daarom snel naar de Montu want die is niet al te ver weg en die doet het in ieder geval volgens het overzichtsbord. De wachttijd bij de Montu  zorgt ervoor dat Wim, Ronald en Chantal meteen 2 x achter elkaar gaan  want je kan het maar beter gehad hebben. Ik maak een foto van Ronald vlak voor dat ze de lucht ingaan.

Helaas doet de Cheeta Hunt het niet en nadat Wim en Ronald nog 2 x in de Sheikra zijn geweest (ook 1 x front row) besluiten wij het park rond half acht uit te gaan want het is klaar, over en uit.
Op de terugweg zien wij op 4 verschillende plekken autos die duidelijk over de kop zijn gegaan, wij nemen aan door het noodweer van afgelopen uren.

Wij sluiten deze waterballet dag af bij de Applebees, omdat deze zo lekker dichtbij de villa zit waardoor wij snel na het eten weer thuis zijn. Wij komen rond 9 uur aan en het is zo druk dat wij een klein half uurtje moeten wachten voordat wij aan tafel kunnen. Grappig genoeg komen wij terecht op precies dezelfde tafel als afgelopen dinsdag met dezelfde serveerster, die ons meteen herkent en zegt, welcome back, my name is still  Samantha, nice to see you again.
Na een geslaagde maaltijd, komen wij in de villa aan, waar alle spullen die wij aan hebben gehad vandaag in de wasmand verdwijnen en alle gympen en schoenen die nog steeds doorweekt zijn in de tussenruimte bij de wasmachine worden gestald. Morgen maar eens kijken of ze al een beetje droog zijn.
Onze laatste week is vandaag ingegaan, ik kan mij niet herinneren dat wij de andere keren dat wij geweest zijn, zo'n slechte dag qua weer hebben gehad, dus ik hoop oprecht dat dit een eenmalig gebeuren blijft en wij de rest van de week weer "normaal" weer hebben. 
 

Bijzondere snorkeltocht met manatees

Vanmorgen stonden wij vroeg op en vertrokken om 7.00 uur naar Crystal River, wij waren niet de enige die vroeg op waren, want bij de buren liep een gordeldier en het lukte Chantal om een foto te maken, ze zijn niet snel maar wel heel bewegelijk. Vervolgens ook nog een konijntje en een eekhoorn voordat wij de auto instapten (zou er bijna iedere ochtend voor op de stoep gaan zitten :))

Volgens de navigatie was het 2 uur en 15 minuten rijden terwijl google maps 1 uur en 50 minuten aangaf. Wij kiezen daarom voor de route van google maps en maken eerst een stop bij de wal-mart voor een alternatief ontbijt in de auto (muffins en donuts) en gaan dan op weg.

Wij moeten er om 9.15 zijn en draaien om 9.00 de parkeerplaats op.

Wij melden ons en krijgen te horen dat wij met Captain Bryan meegaan, we passen de wetsuits aan en wachten tot we compleet zijn (we gaan met zijn 12en aan boord) en krijgen dan in de shop (die erg leuke Manatee dingen heeft) een video met wat we wel en niet mogen doen tijdens de tocht.
Het is dus niet de bedoeling om de manatees als je ze ziet actief aan te raken, het liefst tijdens het zwemmen alleen zachtjes de armen te gebruiken en niet de benen omdat de kans groot is dat je een van de andere snorkelaars raakt of de manatees.

We vertrekken iets voor 10 uur met Captain Bryan die een stukje vaart en ons dan eerst even in het water wil hebben om te kijken of wij genoeg controle hebben tijdens het snorkelen (lees alleen met de handen bewegen) en om ons daarmee te helpen krijgen wij allemaal een zwemslurf om het evenwicht te bewaren  en deze sessie is ook bedoeld om ons vertrouwt met het water te maken. Wij klimmen via het trappetjes de boot weer op en gaan bij verschillende aftakkingen van Kings Bay op zoek naar Manatees maar zonder resultaat, wij zien wel diverse schildpadden maar helaas de eerste 3 kwartier geen manatees.
Bryan maakt meerdere opmerkingen dat het natuurlijk wilde beesten zijn dus waar zouden ze dan wel kunnen zitten en bij ons begint toch wel een gevoel te ontstaan van desillusie, stel dat we er inderdaad geen een zien.

Dan vaart Bryan een aftakking in waar 3 soortgelijke boten liggen als de onze dus daar moet wat zitten. Wij krijgen te horen dat er een moeder en kind zit. Bryan zijn voorkeur was om de groep op te splitsen in kleinere groepjes maar aangezien wij de 4e boot zijn denkt hij nu dat wij als de andere groepen geweest zijn wij als gehele groep het water in gaan. Boot 1 en 2 gaan er weer vandoor en terwijl de snorkelaar van boot 3 nog in het water liggen gaan wij rustig het water in. De capitein van boot 3 laat weten dat moeder en kind onze kant opkomen en zij gaan het water uit en wij blijven rustig in het water liggen, met de bril en snorkel in het water.

Opeens zie ik een gigantische vlek onder mij door komen, dat moet mama zijn, ik zie haar rug en staart erg goed maar heb haar voorkant gemist. Iedere keer als ik mama spot zie ik alleen haar derriere ook interessant maar de voorkant zou ook leuk zijn. Wij zijn nu alleen nog in het water als groep en de overige boten zijn weg. Na een minuut of 10 gaan wij het water uit en het grootste gedeelte van de groep (waaronder Ronald, Chantal en Wim) hebben beide gezien en iedereen is razend enthousiast met name over de baby. Vanaf de boot heb ik wel vol zicht op de baby en wij staan allemaal vanaf de boot te kijken hoe de baby zich voortbeweegt als Bryan aangeeft dat doordat er geen andere groep is gekomen wij het beste weer het water in kunnen gaan en dan in 2 groepen opgesplitst.
Chantal en ik gaan met de eerste groep met Bryan mee, hij heeft een onderwatercamera bij zich en er vindt recht voor Chantal en mijn neus een enorme ontdekkingstocht van de baby plaats op Bryan, het is zo geweldig mooi om dat recht voor je ogen te zien gebeuren, het meisjes baby gaat zelfs zo ver dat ze Bryan een knuffel/kus op zijn gezicht geeft. SUPER!

Wij wisselen af met het tweede gedeelte van de groep (met Ronald en Wim) en doordat een wat oudere man aan boord blijft, zeg ik tegen Chantal dat zij nog een keer het water in mag als zij wil, en dat doet ze dan ook direct. Ook bij deze groep vertoont het meisje haar kunstjes en dit keer valt ze op Ronald en geeft hem ook een kus op zijn gezicht. Ook Chantal krijgt een "kus" op haar benen. GAAF!!

 

Moeder Manatee blijft wel voortdurend in de buurt maar laat haar meisje haar gang gaan. Dan is het ook voor de tweede groep de tijd om eruit te komen en staat de klok opeens al op 12.00 (de tijd dat wij zo'n beetje terug moesten zijn). Aan boord kijken wij nog naar moeder en dochter waarna Bryan voorzichtig de boot weer uit de aftakking vaart en wij na een kleine tocht aanmeren bij het dock.

In het winkeltje nemen wij naast de cd met foto's (Bryan heeft vrijwel alleen fotos gemaakt omdat het zicht voor video te beperkt was) nog wat souvenirs voor Chantal mee (kettinkje en beeldje) die een mooie herinnering zullen zijn ons deze speciale tocht.

Wij kleden ons weer aan en lunchen bij McD, onderweg in de auto bellen wij even naar paps en mams/opa en oma in Nederland om over deze mooie ontmoeting te vertellen, komen onderweg in een gigantische regenbui terecht met zicht vele malen minder als onder water bij de manatees, maar gelukkig gaat ook hier alles goed, en na een kleine 2 uur arriveren wij weer bij de villa, waar het wel mooi weer is vandaag waardoor wij nog lekker in het zwembad kunnen nagenieten van deze tocht.

Sávonds een hapje bij ichiban, chinees buffet en dan houden wij het voor gezien, deze dag was heel erg speciaal.   WE LOVE MANATEES

Relaxte dag valt wat de middag betreft in het water

Deze dag zouden wij rustig houden en het begint erg goed, ik lig vanaf half 9 bij het zwembad, Ronald is rond dezelfde tijd wakker maar blijft binnen zitten want heeft gisteren voor zijn PS4 spel FIFA 2015 via de iPhone een gratis kaart binnengehaald waarover hij maar niet uitgepraat raakt via de whatsap met zijn vrienden. Ik weet wat een van de eerste dingen gaat worden die hij gaat doen wanneer wij thuis zijn :)

Het is erg warm buiten, ik kan het normaal gesproken prima aan die warmte maar ik denk dat ik rond 10 uur al 4 x even in het zwembad ben gegaan om op te frissen.
Wim en Chantal slapen echt uit (zo vader, zo dochter) en als Wim vertrekt om wat boodschappen te gaan doen, waarschuw ik Ronald en Chantal dat als ze nog willen zwemmen dat ze dan niet te lang moeten wachten want ik hoor en zie in de verte de onweer opkomen.

Afgelopen dagen is het vaak aan het einde van de middag slechter weer, niet zo maar even zoals we gewend zijn een buitje en dat het daarna weer opklaart maar het blijft vaak behoorlijk hangen. Vandaag is het slechtere weer er al vroeg in de middag ipv aan het einde van de middag en daardoor besluiten wij toch om maar even wat te gaan doen, keuze valt op Florida Mall om een uitgebreid kijkje te nemen bij A&F en Hollister.

Tijdens de rit horen wij in de auto alvast de vooraankondiging van de back to school acties die eind juli gaan beginnen, wij zijn eigenlijk net te vroeg in Florida om echt te kunnen profiteren van de stapelkorting acties zoals wij ze 5 en 2 jaar geleden hebben meegemaakt. Dit in combinatie met de ongunstige verhouding dollar/euro betekent dat wij een stuk minder enthousiast de credit card laten wapperen en ook kritischer zijn over de eventuele aankopen. Daar waar wij 2 jaar geleden nog moeite hadden om te kiezen wat mee te nemen omdat de keuze echt enorm was) komen wij nu net met 1 shirt voor Ronald, 1 polo voor Wim en 1 shirt en soort vest voor Chantal bij de kassa. (Diana, ik heb nog niet iets kunnen ontdekken wat echt de moeite waard is om je te appen)

Als wij vertrekken uit de Mall is het eigenlijk de bedoeling eerst nog even naar de villa te gaan voordat wij uit eten gaan, maar wij komen in zo'n ontzettende drukte terecht voor de aansluiting naar de I-4 dat wij besluiten om rechtstreeks door te rijden naar de Outback in Clermont.
Deze Outback ligt wel wat verder weg maar is zalig rustig en met een hele relaxte bediening dus het ietsje omrijden wat ons betreft.
Als Wim schuin achter een truck met oplegger van een landbouwvoertuig rijdt, vertelt hij nog over de enorme drukte vanmorgen op de weg toen hij boodschappen ging halen en er 2 mobile homes werden vervoerd. Over een stukje waar hij normaal gesproken 10 minuten over doet heeft hij ruim een half uur over gedaan omdat het vervoer van de mobile homes zo breed was dat er geen andere auto's op de tweebaans weg langs konden.
Omdat wij een heuvel oprijden, blijft Wim schuin achter de truck rijden in plaats van hem in te halen en dat is maar goed ook, want de oplegger krijgt een klapband recht voor ons, waarbij allerlei stukken band de lucht in vliegen en vlak naast ons op de weg terecht komen en Wim gelukkig genoeg ruimte heeft om er langs te manoeuvreren. Wat is dat schrikken, een helse klap en de bestuurder van de truck stuurt heel goed meteen naar de kant, wij gaan ook naar de kant om even te vragen hoe het met de bestuurder gaat, hij is ook enorm geschrokken maar verder is alles goed, wij hebben letterlijk wat stukjes band op de voorkant van de auto maar verder geen schade. Als Wim de truck wel had ingehaald hadden wij de hele band waarschijnlijk vol op de auto gehad met wie weet wat voor gevolgen en schrik, echt even een engeltje op de schouder.

Wij eten weer erg lekker bij de Outback en gaan daarna naar huis en vroeg naar bed want morgenochtend moeten wij om 7 uur in de auto zitten want wij gaan snorkelen met manatees (tenminste dat hopen wij) 
Welterusten

Universal part 2, Applebees en Twistee treat

Vandaag op verzoek van Ronald en Chantal, staat er weer een dagje Universal op het programma.

Heel vroeg starten we niet maar we zijn toch al rond kwart over 9 in de studios.
Terwijl Wim met de kinderen de Rock it in gaan, voor hun eerste achtbaan, loop ik terug om Shrek 4d te gaan doen want de wachtrij toen wij 5 minuten eerder langs liepen stond op 10 minuten. Als ik echter er ben staat de wachttijd op 25 minuten wat gelijk is aan de wachttijd bij de Rock it , en dat vind ik echt te lang voor Shrek dus ik loop op mijn gemak terug.

Ik zoek een plekje in de schaduw, want het is al erg warm en maak gebruik van de gratis wifi mogelijkheid om een video voor een collega die binnenkort 40 jaar bij het bedrijf werkt via de whats ap te versturen omdat het mij niet lukt om deze via de mail door te sturen naar een andere collega die wat leuks voor haar aan het regelen is. (als je 25 jaar of langer bij ons bedrijf werkt, wordt je lid van de zogenaamde olifantenclub en aangezien de vrouwelijke collega die binnenkort 40 jaar bij ons werkt in het bestuur zit van deze olifantenclub heb ik heel toepasselijk een videoboodschap voor haar opgenomen in Busch Garden bij de olifanten LOL)

Wat kun je nog meer doen terwijl je aan het wachten bent op de trillseekers, ik bel met de ING want Wim zijn credit card doet het al een aantal dagen niet dus ik denk dat ondanks dat wij van te voren hebben aangegeven dat wij naar USA gaan deze toch geblokkeerd is. (Gelukkig hebben we nog wat andere credit cards dus de uitgaven konden gewoon door gaan :)) Ik heb het fraude nummer van de ING opgeslagen in mijn telefoon want ook toen ik een aantal Groupon en Living Social acties thuis had betaald was mijn kaart geblokkeerd, met 1 telefoontje naar dit nummer zou het opgelost moeten zijn , en als de thrill Seekers uit de achtbaan komen die volgens Chantal echt veel te langzaam gaat en dus niet echt spectaculair meer is en wij drinken gaan halen doet Wim zijn credit card het inderdaad weer.

Wij lopen rustig een deel van het park door, gaan naar ET, the Simps ride (blijft leuk), Men in Black (Chantal had de topscore van ons 4én) en gaan via de single rides lane nog een keer in de nieuwste attractie van HP. Wij staan in de single riders lane omsingeld door een van de vele groepen Braziliaanse of Argentijnse jeugd,, die zich na 1 opmerking dat dit toch echt de single rides lane is dus dat ze niet als hele groep zich kunnen verplaatsen zich niet meer laten horen. Als wij uit deze attractie komen heeft het fors geregend, wij zijn net op tijd om de draak vuur te kunnen zien spugen en gaan daarna een hapje eten voor de lunch.

De wachttijden bij de attracties die we hier nog willen doen zijn echt te erg, minstens 45 minuten maar sommige inmiddels 120 minuten, daarom besluiten wij met de HP trein naar het andere park te gaan. Ook dit duurt wat langer dan de vorige keer en als wij na een klein half uurtje bij het andere park zijn, zit er onweer in de lucht en zijn alle buiten attracties gesloten met als gevolg dat de paar overgebleven binnen attracties ook nu megawachttijden hebben. Wij kijken het even aan maar besluiten dan toch om het park te verlaten, omdat er nog meer onweer wordt verwacht, wij hebben tenslotte 14 dagen toegang dus behalve de $17 parkeerkosten per dag kunnen wij in en uit wanneer we willen, we bespreken later dan of we bijvoorbeeld vanavond nog terug willen of rustig een hapje gaan eten of thuis blijven.

Wij gaan naar de villa en relaxen wat bij het zwembad ook al is het weer niet geweldig maar het onweert hier niet en het is droog.

We overleggen rond half 7 en we besluiten om niet meer terug te gaan maar ergens een hapje te gaan eten. Wij komen uiteindelijk bij Applebees terecht, een prima keuze. Al via meerdere blogs goede berichten hierover gehoord en die kunnen wij alleen maar bevestigen.

Vandaag boden zij gratis sampler appetizers aan en die smaakten goed, het ene was met garnalen en de andere lekker maar voor ons toch iets meer een dessert ipv een appetizer want het waren churro's met warme chocolade saus.

Wij hebben een menu genomen waarbij wij ook weer 2 appetizers krijgen en daarnaast genieten van een sirloin steak (Ronald), chicken tenders (Chantal) en een prima gekruide kipfilet met garnalen (Wim en ik). De menu's zijn leuk geprijsd (voor 2 personen betaal je inclusief 1 appetizer $ 20) maar belangrijkst het smaakt allemaal erg goed en de sfeer is relaxt. Hier gaan wij zeker voordat de vakantie afgelopen is nog een keer eten.

Wij besluiten het toetje te gaan halen bij de Twistee treat, bij deze ijswinkel langs de weg in de vorm van een grote  ijsco staat op elk moment van de dag dat wij langs rijden wel een rij en ook deze naam ben ik regelmatig op meerdere blogs tegen gekomen en wij begrijpen na deze stop waarom. Het ijs is erg lekker, smelt door de hitte wel erg snel dus de volgende keer nemen wij het niet in een hoorntje maar in een "cup".

Wij taaien af naar de villa waar Chantal via de tv een van haar favoriete tv series kan kijken (pretty little liars) , ik haal de leesachterstand van de andere blogs in en vul dit blog terwijl Ronald en Wim zich vermaken op de iPad en iPhone.
Morgen blijven wij in principe weer een dagje relaxen in en om de villa. Nog 10 daagjes genieten!!!

wekiva river kano tocht en shop till you drop

Wij vertrekken vroeg en ook al zijn wij door drukte op de weg niet zo vroeg als we van plan waren, om iets over 9 uur komen wij aan bij de wekiva rivier.

Daar waar we bij onze eerste kanotocht volledig werden geholpen, gaat het hier allemaal er wat "losser" aan toe en ontvangen wij de peddels en de reddingvesten en er wordt uitgelegd waar wij de kano's kunnen vinden en dat wij op de rivier rechtsaf moeten gaan om eerst tegen de stroom in te peddelen voor 1 uur en dan om te keren zodat wij terug de stroming mee hebben.

Wij rijden door naar de plek waar de kano's staan en waar vandaan wij het water in gaan en zien behalve een groep aasgieren niemand. Zo'n groep aasgieren geeft je wel een heel beschermend gevoel, voordat je het water op gaat, NOT!!

Deze kano's zijn lichter dan de metalen die wij de vorige keer hadden en "schommelen" sneller dan de eerste keer, dus het is weer even zoeken naar het juiste evenwicht maar het lukt en wij gaan op "pad" en houden rechts aan als we de rivier opgaan.
Doordat de kano's minder stabiel aanvoelen en wij tegen de stroom op gaan is het best zwaar.
Al gauw spotten wij de eerste schildpad en er zullen er nog vele volgen, zelfs zo veel dat wij stoppen met ze te fotograferen.

Het is een ontzettende mooie omgeving, waarbij we naast de vele schildpadden een krokodil, diverse vogels, een slang (in het water)  en boven in de bomen een heel groot spinnenweb zien.

Na ruim 50 minuten vinden wij het mooi geweest en keren wij om, dit gaat een stuk makkelijk, de stroom neemt ons rustig mee en wij hoeven alleen af en toe even bij te sturen.

Ook op het water heeft rechts voorrang (wat ons betreft) dus als er op een gegeven moment van rechts een krokodil langs komt, geven wij hem netjes voorrang. Het is dezelfde die wij op de heenweg hebben gezien maar waar hij toen dicht onder bomen lag is hij nu aan het zwemmen, op de foto's is goed te zien hoe lang deze is en hoe dichtbij wij waren omdat zowel Wim als ik een camera mee hebben.

Echt weer helemaal super, wij gaan verder terug, en voordat wij de aftakking bereiken waar wij weer aanmeren zien wij nog een kleine gator, waarvan Chantal beweert dat hij echt heel schattig uit zijn ogen kijkt.

Wij meren aan en leveren bij het camping winkeltje de spullen weer in en hebben allemaal van deze tocht volop genoten.

Onderweg terug naar huis overleggen we wat we gaan doen, we besluiten te gaan shoppen bij de Premium omdat we daar toch langs komen en na eerst op het foodcourt geluncht te hebben want zo'n kanotocht maakt hongerig, gaan wij wat uurtjes shoppen.

We slagen dit keer goed en voor ieder van ons gaat er wat mee in de auto, hier een foto van de buit.

Wij komen aan in de villa, waar we naast de pasta van Olive Garden die gisteren meegenomen is in de doggybags ook genieten van pasta van di papa.

Na het eten nemen de kinderen nog een duik in het zwembad en sluiten wij de dag weer volledig tevreden af, wat een mooie tegenstelling toch, eerst kanoén in de wilde natuur en daarna shoppen, zo lekker!!!